مقایسه تطبیقی عناصر برقراری ارتباط با اقوام مختلف و درک فلسفی از سفر در سفرنامه های حج «جلال آل احمد» و «حامد عسکری»

سفر، به عنوان یکی از تمایلات انسان در زندگی، از سوی دین اسلام به عنوان یک توصیه دینی، به مسلمانان معرفی می شود کهتجلی آن در وجوب سفر حج برای تمام مسلمانان مستطیع است. بستر سفر حج ، به عنوان زمینه ای مهم برای رشد و پرورش ارتباطاقوام و مذاهب اسلامی و نیز عاملی برای تعمق بیشتر افراد در فلسفه مناسک حج و اعمال عبادی و اندیشه پیرامون خود و خالق، درآیات و روایات معرفی می گردد و در واقع می توان این دو موضوع را ، به عنوان اصلی ترین اهداف سفر حج معرفی کرد. سفرنامه نویسیاز دیرباز یکی از واضح ترین مظاهر برای بررسی شرایط زمانی سرزمین ها، فرهنگ ها و رسومات و نیز تجربیات و حالات نویسنده درمواجهه با رویدادهای مختلف بوده است. سفرنامه های حج به عنوان مهمترین سوغات نویسندگان هر دوره از این رویداد عظیم عبادی،اجتماعی و فرهنگی، برای بررسی اندیشه های متفکران هر دوره در میان اجتماعی غنی از اقوام و فرهنگ های گوناگون به شمار می رود. این پژوهش در پی تحمیل و مقایسه تطایقی دو سفرنامه حج دوره معاصر؛ «خسی در میقات» به قلم «جلال آل احمد» و «خال سیاه عربی» اثر «حامد عسگری» بر مبنای پردازش دو نویسنده به دو عامل برقراری ارتباط با اقوام مختلف و درک فلسفی از سفر پدید آمده است. با توجه به دید انتقادی آل احمد، وی نگاهی توصیفی بهاقوام گوناگون دارد و با گروه مختصری از ایشان ارتباط برقرار می کند. در برابر، پیشینه اعتقادی عسکری باعث ارباطات گسترده وی باهمه اقوام با نگاهی محبت آمیز است. ادراکات فلسفی نویسندگان نیز در گرو ریشه های فکری ایشان است که در متنشان تجلی می یابد.

Keywords:

سفرنامه حج , جلال آل احمد , حامد عسکری , خسی در میقات , خال سیار عربی