واکاوی چگونگی تاثیر اعیان سازی بافت فرسوده شهری بر ساختار اجتماعی - فرهنگی ساکنین محلات قدیمی( مطالعه موردی: بافن فرسوده شهر زنجان)

اعیان سازی ابنیه های فرسوده، بدون توجه به ساختار هویتی و فرهنگی- تاریخی محلات، یکی از مهمترین اقدامات نوسازی و بازسازی است که منجر به تحولات عمیق کالبدی، هویتی بواسطه جابه جایی ساکنان محلی و تغییرات فرهنگی و اجتماعی می گردد این مقاله با هدف بنیادی - کاربردی و ماهیت روش توصیفی- تحلیلی به دنبال بررسی چگونگی و شدت تاثیر اعیان سازی بر ابعاد اجتماعی- فرهنگی مناطق قدیمی و فرسوده شهر زنجان است. گردآوری اطلاعات با مطالعات میدانی و کتابخانه ای انجام شد. جامعه آماری شامل ساکنین بافت فرسوده شهر زنجان است که با روش نمونه گیری کوکران ۳۸۴ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای تحلیل داده ها از تحلیل شبکه و آزمون رگرسیون خطی به کمک نرم افزار SPSS و ARC GIS استفاده گردید. طبق نتایج آزمون تحلیل شبکه GIS اعیان سازی در محدوده های آثار تاریخی، مذهبی و فرهنگی، بیشتر از سایر مناطق بر ساختار هویتی مردم تاثیر گذاشته است. از طرفی طبق آزمون رگرسیون خطی، میزان تاثیر اعیان سازی بر تحولات اجتماعی برابر ۰.۶۴۸ و تحولات فرهنگی برابر ۰.۷۷۲ می باشد. این میزان بالاتر از حد متوسط است. و نشان می دهد که مردم نسبت به این تغییرات خوش بین نیستند. در این رابطه، برای بهبود هویت محلات بافت فرسوده، اعطای تسهیلات ویژه به ساکنین محلات، نظارت به نحوه ساخت و ساز و تعیین محدوده بافت قدیمی شهر و اولویت بندی نحوه ساخت و ساز در آن ضروری به نظر می رسد.

Keywords:

بافت فرسوده , اعیان سازی , تحولات فرهنگی- اجتماعی , شهر زنجان