تحلیل عوامل موفقیت مدیران شهری در کنترل و کاهش جزیره حرارتی شهر تهران (مطالعه موردی: منطقه ۶ شهرداری تهران)

نمود تغییرات آب وهوایی در شهرها به صورتهای گوناگون خود را نشان داده و یکی از آنها که موردتوجه پژوهشگران و مدیران شهری به علت اثرات منفی آن بر زیست شهری میباشد جزایر حرارت شهری است. موضوع توسعه یافتن شهرها و ارتباط آن با جزیره حرارتی شهری موضوع بسیار مهمی است که باید ابتدا درک و سپس کنترل شود و در روند توسعه شهرها برنامه ریزی گردد. هدف از انجام این پژوهش، ارزیابی و مطالعه عوامل اثرگذار در موفقیت دست اندرکاران و مدیران شهری در کنترل جزایر حرارتی منطقه ۶ تهران میباشد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است و داده ها و اطلاعات موردنیاز پیمایشی است و با نظر متخصصان و افراد درگیر با مدیریت شهری، عوامل اثرگذار در کنترل جزیره حرارتی شهری ارزیابی گردد. ۱۶ شاخص به عنوان شاخص های اصلی و موثر انتخاب شد و از روش تحلیل عاملی بهره گیری شد. باتوجه به مقدار آماره (۰/۷۶۲) KMO، داده ها شرط لازم را برای ادامه پژوهش دارد. در نهایت نتایج ۵ عامل به عنوان عوامل نهایی انتخاب شدند که در میان این پنج عامل، عامل اقدامات کالبدی بیشترین واریانس را تبیین نمود و بیشترین ارزش ویژه را به خود اختصاص داد. نتایج مطالعات نشان داد با وجود برخی اقدامات اولیه همچون افزایش حمل ونقل عمومی، ایجاد دریاچه های مصنوعی مانند چیتگر، ورود برخی وسائط نقلیه برقی، جزایر حرارتی شهر تهران همچنان پایدار میباشد و در صورت عدم برنامه ریزی میان مدت و کوتاه مدت، خطرات این پدیده شهروندان و زیر ساختهای شهری را تهدید خواهد کرد.

Keywords:

جزیره حرارتی , ارزیابی موفقیت , آب وهوا , تهران , مدیریت شهری.