سنجش مولفه های تاب آوری اجتماعی با بهره گیری از مدل الکتره(مورد پژوهی: محلات منطقه هفت شهر شیراز)

یکی از مهمترین دغدغه های اصلی برنامهریزان و مدیران شهری در سالهای اخیر اثرات مخاطرات طبیعی بر جوامع اجتماعی و محلات شهری میباشد به همین دلیل توانمندی و تقویت اجتماعی ساکنان در یک محیط نقش مهمی در تاب آوری در مقابل مخاطرات طبیعی دارد مفاهیم تاب آوری اجتماعی و جامعه تاب آور در جهت کاهش خطر مقابله با سوانح و موفقیت برنامه های بازسازی در چارچوب مشارکت عمومی در ده ههای اخیر اهمیت زیادی پیدا کرده است. هدف از این پژوهش بررسی تاب آوری اجتماعی و سنجش مولفه های تاب آوری اجتماعی در منطقه ۷ شیراز و رتبه بندی و ارزیابی محلات از لحاظ مولفه های تاب آوری اجتماعی میباشد. در این پژوهش ابتدا از طریق مطالعات کتابخانه ای، مولفه ها و عوامل اثرگذار بر تاب آوری اجتماعی مشخص و تعریف عملیاتی گردید. سپس با استفاده از پرسشنامه در قالب فرآیند تحلیل شبکه ای ANP وزن نهایی مولفه ها بوسیله متخصصین تعیین گردید و با استفاده از مدل ELECTRE محلات مورد مطالعه رتبه بندی گردید. نتایج پژوهش بیانگر این است که از میان مولفه های مورد مطالعه، مولفه سرمایه اجتماعی به ترتیب با وزن (۰/۳۶) دارای بیشترین وزن و مولفه سرمایه انسانی با وزن (۰/۲۸)، کیفیت زندگی با وزن (۰/۱۷) و مولفه ویژگی های جمعیتی با وزن ( (۰/۱۳ در مراحل بعدی هستند. با توجه به روش الکتره اولویت بندی انتهایی محلات مورد مطالعه منطقه ۷ بیانگر این است که محلات شریف آباد با امتیاز۳، بلوار اتحاد با امتیاز ۲، بلوار نصر شرقی با امتیاز ۱ و بلوار فرصت شیرازی در انتها، به ترتیب در رتبه های اول تا چهارم قرار دارند.