بررسی و ارزیابی مولفه های منظر فرهنگی ساحل رودخانه کارون و نقش آن در پایداری محیطی شهر اهواز

محورهای طبیعی در شهرها نظیر رودخانه ها، علاوه بر اینکه مهمترین نقش را در سازمانبندی فضایی شهرهای حاشیه رودخانه ایفا می کنند بلکه رودخانه به عنوان یکی از عوامل هویت بخش شهر مطرح بوده و منظر فرهنگی آن. عامل شکل دهنده حس خاطره جمعی برای ساکنین بوده است. ازآنجاکه منظر فرهنگی تاثیر جدی بر ارتقای مولفه های کیفیت محیط زندگی شهروندان و ارتقای میراث هویتی و خاطرات جمعی از یک شهر دارد، بدین منظور و در این پژوهش که عمدتا با رویکرد کیفی و با استفاده از روش پیمایشی-همبستگی انجام گرفته است تلاش شده پس از مرور مباحث نظری با آزمون شاخصها در قالب یک مطالعه موردی نتایج قابل استناد تری به دست آورد؛ در این راستا با هدف شناخت مولفه های کیفی فضای جمعی که منجر به خلق فضاهای پایدار گردیده است به ارزیابی فضاهای عمومی ساحل رودخانه کارون در شهر اهواز پرداخته است و پس از تکمیل ۳۸۰ عدد پرسشنامه جهت تحلیل و اثبات فرضیه از نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد طراحی فضای جمعی با ارائه کیفیتهای محیطی مطلوب با تاکید بر عامل امنیت، تاثیر مستقیم بر روابط شهروندان خواهد داشت و فعالیتهای جاری همراه با ارتقاء کیفیت حضور آنان به سرزندگی شهر منته ی میشود و در انتها باتوجه به نتایج حاصل از تحلیل و بررسیها و به منظور دستیابی به اهداف موردنظر، راهبردهایی جهت بازگرداندن روح، سرزندگی و دستیابی به فضای شهری پایدار ارائه شده است.

Keywords:

فضای شهری , تعاملات اجتماعی , پایداری اجتماعی , منظر فرهنگی.