ارائه الگوی سیستمی ارتقای بهره وری منابع انسانی در دانشگاه با رویکرد دیماتل فازی (مطالعه موردی: واحدهای دانشگاه آزاد استان آذربایجان شرقی)

هدف تحقیق حاضر، ارائه الگوی سیستمی ارتقای بهره وری منابع انسانی در دانشگاه با رویکرد دیماتل فازی بوده است. جامعه آماری شامل تمامی اعضای هیات علمی واحدهای مختلف دانشگاه آزاد مستقر در استان آذربایجان شرقی در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۸ بوده است. ابزار گردآوری داده ها دو نوع پرسش نامه محقق ساخته است که اولی در راستای شناسایی عوامل ارتقای بهره وری منابع در دانشگاه و بر مبنای طیف پنج­گزینه ا ی لیکرت تهیه و تنظیم گردید. پرسش نامه نوع دوم بر مبنای انجام مقایسات زوجی مورد نیاز رویکرد سیستمی دیماتل فازی تهیه و تنظیم شده است. روایی پرسش نامه ها با رویکرد محتوایی و پایایی آن بر اساس رویکردهای سازگاری درونی و آزمون مجدد بررسی شده است. داده های حاصل از پرسش نامه نوع اول حاوی ۱۷ شاخص تحت آزمون آماری تی استیودنت قرار گرفت و پنج عامل موثر بر ارتقای بهره وری منابع انسانی دانشگاهی شناسایی شد. در گام دوم پرسش نامه نوع دوم بر مبنای مقایسات زوجی مطابق با رویکرد سیستمی دیماتل تشکیل گردید. یافته ها نشان داد که زمینه سازی برای بروز خلاقیت و نوآوری، ارائه آموزش های هدفمند و بهره گیری از راهبردها و رویه های مناسب مدیریت دانشی به عنوان عواملی با برآیند اثرگذاری و اثرپذیری بالا در سیستم تحت مطالعه می باشند. همچنین ارائه آموزش های هدفمند به عنوان عاملی که دارای برآیند بالاتری از منظر اثرگذاری بر سایر عامل های سیستم شناسایی شد. به علاوه دو عامل توسعه روندهای شایستگی سالاری در ترفیع و ارتقا و زمینه سازی برای بروز و ظهور خلاقیت و نوآوری در سازمان به عنوان دو عامل با برآیند اثرپذیری از سایر عامل ها شناسایی شده است.

Keywords:

ارتقای بهره وری اعضای هیئت علمی دانشگاهی , دانشگاه آزاد اسلامی , دیماتل فازی , رویکرد سیستمی