بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر احساس گناه و نشخوار فکری دانشجویان افسرده

هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر احساس گناه و نشخوار فکری دانشجویان افسرده بود. روش: پژوهش حاضر به روش آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل با ۴۰ نفر از دانشجویان افسرده ای که به مرکز مشاوره رجوع کردند انجام شد. تشخیص توسط روان پزشک انجام شد و مبتلایان به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. کسانی که در آزمون افسردگی بک نمرات بالاتر از ۲۰ داشتند وارد پژوهش شدند و از پرسشنامه احساس گناه شومر و پرسشنامه نشخوار فکری نولن و همکاران، برای بررسی شدت علایم و به دست آمدن خط پایه استفاده شد. متغیر مستقل (درمان شناختی- رفتاری) طی ۱۲ جلسه بر گروه آزمایش ارائه شد و مجدد هر سه پرسشنامه از هر دو گروه آزمایش و کنترل گرفته و میانگین و انحراف استانداردها مقایسه و تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد نمرات دانشجویان در گروه آزمایشی در هر سه پرسشنامه(افسردگی بک، احساس گناه، نشخوار فکری) کاهش معنادار داشته است. نتیجه گیری: روان درمانی به روش شناختی- رفتاری بر کاهش علایم احساس گناه و نشخوار فکری مبتلایان به افسردگی مفید و اثربخش است.

Keywords:

احساس گناه , نشخوار فکری , افسردگی , دانشجویان , درمان شناختی- رفتاری