مولفه های تمدن سعادتمندانه در اندیشه فارابی

برای ساخت یک تمدن در شرایط گذار امروز، نیازمند دانش و فرهنگ در بستر نگاه واقع بینانه ی فلسفی هستیم. چرا که ساخت تمدنی جایگزین بدون اتکا به سنت ممکن نیست. فارابی به عنوان فیلسوفی تمدن ساز در طرح مدینه ی فاضله خود، برای تمدن و فرهنگ، معیاری مبتنی بر دیدگاه ساختگرا، مدل نیازها و دیدگاه اصالت فرد در ضمن جمع ارائه میدهد که این شبکه پایدار ساختاری بر اساس سیستم معرفتی، قانونی و فرهنگی خاص اوست که ضمن مرتفع ساختن کلیه نیازهای افراد، به نیاز اساسی او در جهت نیل به سعادت در پرتوی کمال اخلاقی پاسخ بنیادین میدهد. یافتن الگویی منعطف و پایدار برای تعالی انسان در بستر جامعه ایی نیکبخت، آمال این نگاره است. در این مقاله نگارنده بر آن است تا با غور در آثارفارابی به روش اسنادی، اصول و قواعدتمدن سازی فارابی را با توجه به وجود فرهنگهای متعدد و انتقال این فرهنگها و تاثیری که در ساخت تمدنها دارند، بررسی کند و با بیان زیرساختهای تمدن سازی، جایگاه حکمت و فلسفه را در ایجاد تمدنی که به سعادت بشر ختم گردد، بیان دارد و درنهایت به این نکته رهنمون سازد که با وجود التقاط و درهم تنیدگی فرهنگی و سنتهای جهانی در عصر انتقال با الگوی برگرفته از طرح زنده و پویای مدینه فاضله فارابی در ساخت تمدن سعادتمندانه مبتنی بر غایت بشر، میتوان طرح تمدن جایگزین را ایجاد کرد.

Keywords:

اخلاق , تمدن , سعادت , فرهنگ , مدینه فاضله.