انتقال زیبایی های بلاغی و زبانی در ترجمه عربی رباعیات امام خمینی (ره) (مورد مطالعه: دیوان امام از غسان حمدان بر پایه نظریه جیمز هولمز)

ادبیات عرفانی، بسان دریایی پرتلاطم از معانی، ذوق، عشق و لطافت، غنای خود را مرهون انسان های وارسته و به حق پیوسته ای است که غلیان گنجینه اسرار و حقایق الهی در صدف وجودشان، چونان مرواریدی بر صفحه کاغذ غلطیده است. از اینرو کشف اسرار درونشان نیازمند شناخت و فهم هر بیشتر اقوال و انشاد ایشان است. سروده های عرفانی عارف و عالم ربانی حضرت امام خمینی (ره) نیز در نهایت زیبایی و اوج معنا و فصاحت، دستاویزی برای معرفت و شناخت روح همیشه در عشق و گداز این فقید بزرگوار است. در پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و تطبیقی، ضمن شرحی به مذاق عرفان بر اشعار ایشان، سعی شده است تا با محوریت نظریه چهارگانه جیمز هولمز در ترجمه شعر، میزان موفقیت غسان حمدان در برگردان عربی زیبایی های زبانی و بلاغی اشعار امام خمینی (ره) شود. دستاوردهای پژوهش به این مهم اشاره دارد که ترجمه عربی حمدان از اشعار امام، بیشتر مبتنی بر ترجمه مقلدانه و تمثیلی بوده و در موارد اندکی هم ترجمه سازوارهای و منحرف در ترجمه وی قابل ردیابی است.

Keywords:

دیوان امام خمینی (ره) , غسان حمدان , جیمز هولمز , ارزیابی ترجمه عربی , زیبایی های زبانی و بلاغی