تاثیر هشت هفته پروتکل تمرینی ترکیبی (حرکت درمانی و ماساژ) بر عملکرد شانه، درد و کیفیت زندگی بیماران آسیب دیده نخاعی پاراپلژی

هدف اصلی این پژوهش تاثیر هشت هفته پروتکل تمرینی ترکیبی (حرکت درمانی و ماساژ) بر عملکرد شانه، درد و کیفیت زندگی بیماران آسیب دیده نخاعی پاراپلژی بود. در این مطالعه نیمه تجربی ۲۶ مرد آسیب نخاعی پاراپلژی بطور داوطلبانه و به صورت هدفمند در این تحقیق شرکت کردند، که به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (سن: ۱۲/۴۲ ± ۴۰/۱۵ سال، قد نشسته: ۶/۰۳ ± ۸۴/۳۳ سانتی متر، وزن: ۶/۶۰ ± ۷۵/۰۲ کیلوگرم) و تجربی (سن: ۸/۸۶ ± ۳۴/۹۲ سال، قد نشسته: ۶/۰۷ ± ۸۲/۲۶ سانتی-متر، وزن: ۵/۷۵ ± ۷۶/۶۸ کیلوگرم) تقسیم شدند. سپس گروه تجربی به مدت ۸ هفته و هر هفته ۳ جلسه پروتکل تمرینی ترکیبی (حرکت درمانی و ماساژ) را دریافت نمودند. در این مدت از گروه کنترل خواسته شد که فعالیت های درمانی معمول خود را انجام دهند. قبل و بعد از دوره توانبخشی متغیرهای درد، عملکرد و کیفیت زندگی به ترتیب توسط پرسشنامه شاخص کیفیت زندگی ، پرسشنامه شاخص درد شانه کاربران ویلچر و پرسشنامه ناتوانی های بازو ، شانه و دست اندازه گیری شد. برای تحلیل استنباطی داده ها از آزمون تی همبسته و تحلیل کوواریانس در سطح معناداری P<۰/۰۵ استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که پروتکل تمرینی ترکیبی (حرکت درمانی و ماساژ) در بهبود عملکرد (۰/۰۰۱=p)، کاهش درد (۰/۰۰۱=p)، نمره کل کیفیت زندگی (۰/۰۰۱=p) و ابعاد رضایت سلامت و کارکرد (۰/۰۰۱=p)، رضایت روانشناختی/معنوی (۰/۰۰۱=p)، اهمیت سلامت و کارکرد (۰/۰۰۱=p)، اهمیت روانشناختی/معنوی (۰/۰۰۲=p) معلولان با آسیب نخاعی پاراپلژی تاثیر داشت. با توجه به نتایج پیشنهاد می شود معلولان با آسیب نخاعی پاراپلژی جهت بهبود عملکرد شانه، درد و کیفیت زندگی از پروتکل تمرینی ترکیبی (حرکت درمانی و ماساژ) استفاده کنند.

Keywords:

پاراپلژی ناقص , ماساژ , حرکت درمانی , عملکرد شانه , درد , کیفیت زندگی