شناسایی گسلها با استفاده از نشانگر لرزه ای همدوسی

یکی از ابزارهای مناسب که در تفسیر ناپیوستگیهای ساختاری و رخساره های چینه شناسی درون مکعب داده های لرزه ای سه بعدی به مفسر کمک می کند، نشانگر لرزه ای همدوسی است. اندازه گیریهای همدوسی در سه بعد، تشابه ردلرزه به ردلرزه را بیان می کنند و بنابراین تغییرات قابل تفسیر را در این گونه موارد نشان می دهند. ردلرزه های مشابه با ضرایب همدوسی بالا به نقشه در می آیند، در حالی که بی هنجاریها مانند ناپیوستگیها، ضرایب همدوسی پایینی دارند. همدوسی لرزه ای معیار سنجش تغییرات جانبی در پاسخ لرزه ای که علل آن می تواند ساختار زمین شناسی، چینه شناسی، سنگ شناسی، تخلخل و وجود هیدروکربن باشد را نمایان می سازد. خروجی این نشانگر، مکعب همدوسی لرزه ای سه بعدی است که ناپیوستگیهای ساختاری و رخساره های چینه شناسی را با قدرت تفکیک بالاتری به تصویر می کشد. در این مقاله، کاربرد دو نشانگر لرزه ای همدوسی متداول بر مبنای همبستگی عرضی و ساختار ویژه در شناسایی گسلها روی داده های لرزه ای مصنوعی و واقعی نشان داده می شود.      با بررسی نتایج به دست آمده در این روش، می توان مشاهده کرد که این روش برای مدلهای مصنوعی برای نسبت سیگنال به نوفه های پایین و برای داده واقعی پاسخ مناسبی می دهد. همچنین مقایسه روش همدوسی بر مبنای ساختار ویژه با روش همدوسی بر مبنای همبستگی عرضی نشان می دهد که قدرت تفکیک آن برای تشخیص گسلها بیشتر است.  

Keywords:

نشانگر لرزه ای همدوسی , همبستگی عرضی , ساختار ویژه , گسل , مکعب تحلیل , داده های لرزه ای سه بعدی