بازدهی اقتصادی طرح های مرتع داری (مطالعه موردی: طرح مرتع داری تعویق و لای گردو شهرستان داراب- استان فارس)

مراتع کشور جزو منابع طبیعی ارزشمند به شمار می روند، اما با وجود نقش حیاتی این منابع، بخش در خور توجهی از مراتع ایران تخریب شده اند. در سال های اخیر سیاست های اتخاذ شده دولت برای اصلاح و احیای مراتع، از طریق طرح های مرتع داری انجام شده است. در این مطالعه به منظور تعیین دقیق بازدهی طرح های مرتع داری ابتدا آمار و اطلاعات لازم جمع آوری شدند، سپس با استفاده از روش های اقتصاد مهندسی، ارزیابی اقتصادی طرح مرتع داری، تعویق و لای گردو در شهرستان داراب انجام شد. این ارزیابی بر اساس روش های ارزش حال خالص، نسبت منفعت به هزینه و نرخ بازده داخلی انجام شده است. نتایج به دست آمده برای نرخ های متفاوت تنزیل تحت بررسی تحلیل حساسیت قرار گرفتند. نتایج حاصل از تست حساسیت نشان داد معیار ارزش خالص زمان حال تا نرخ تنزیل ۲۵ دارای ارزش خالص مثبت و در نرخ تنزیل ۲۸/۵ درصد برابر صفر است. همچنین نسبت سود به هزینه تا نرخ ۲۵ درصد بزرگ تر از یک اما در نرخ تنزیل ۲۸/۵ برابر ۱ می گردد. نرخ بازدهی داخلی طرح ۲۸/۵ درصد بود. بالا بودن نسبت سود به هزینه و نرخ بازده داخلی، نشان می دهد این طرح دارای توجیه مناسب مالی است و همچنین ارزش واقعی مرتع مورد مطالعه حتی بسیار بیشتر از نرخ تنزیل و روش های دیگر برآورد اقتصادی است. نرخ بازده سرمایه گذاری در این طرح ها انگیزه بسیار خوبی برای افزایش سرمایه گذاری بخش خصوصی ایجاد می کند و باعث مشاکرت بیشتر بهره برداران در حفظ و احیای منابع طبیعی، بخصوص بخش مرتع می شود. با توجه به توجیه مناسب مالی این طرح بهتر است که روش و سیاستی در واگذاری طرح های مرتع داری به بهره برداران اتخاذ گردد تا دامداران تمایل به اجرای طرح ها داشته باشند و دولت مشارکت فعال در اجرای طرح های مرتع داری با تامین بخشی از هزینه ها داشته و باعث افزایش بازدهی اقتصادی طرح ها شود.

Keywords:

طرح مرتع داری نعویق و لای گردو , ارزیابی مالی , نرخ بازده داخلی , داراب