پیش بینی نگرش مثبت به بزهکاری بر اساس خود دلسوزی، هوش معنوی و خود آگاهی شناختی در دانش آموزان مقطع متوسطه

هدف مطالعه، بررسی نقش خود دلسوزی، هوش معنوی و خودآگاهی­ شناختی در پیش­بینی نگرش­مثبت به بزهکاری در دانش­آموزان مقطع متوسطه بود. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه ی دانش آموزان مقطع متوسطه اول و دوم شهر اردبیل که در نیمسال اول سال تحصیلی ۱۳۹۴-۱۳۹۵ مشغول تحصیل بودند (۱۷۵۰۰=N). از این جامعه، نمونه ای به حجم ۳۰۰ نفر(۷۸ نفر دختر، ۲۲۲ نفر پسر)، با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده و داده­های مورد نیاز با استفاده از مقیاس سنجش نگرش به رفتارهای بزهکارانه فضلی، پرسشنامه هوش معنوی سالوی و مایر، مقیاس خود دلسوزی نف، پرسشنامه خود­آگاهی­شناختی ریلو والیک جمع­آوری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها، از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که بین خود دلسوزی، هوش­معنوی و خود­آگاهی ­شناختی با نگرش مثبت به بزهکاری رابطه منفی معنادار وجود دارد (۰۵/۰>p). نتایج نشان داد که خود­ دلسوزی، هوش­معنوی و خود­آگاهی شناختی با تبیین ۶ درصد از واریانس نمره کل نگرش مثبت به بزهکاری و ۱۱ درصد از واریانس خرده مقیاس­های خود دلسوزی قابلیت پیش­بینی متغیر ملاک را دارد (۰۵/۰>p). این یافته­ها ضرورت توجه جدی برنامه­ریزان، مشاوران و مسئولین امر را به موضوع نگرش مثبت به بزهکاری دانش­آموزان نشان داده و تلویحاتی را برای استفاده از مداخلات مربوط به خود دلسوزی، هوش معنوی و خود­آگاهی شناختی جهت پیشگیری از پیامدهای منفی نگرش مثبت به بزهکاری به دنبال دارد.

Keywords:

نگرش مثبت به بزهکاری , خود دلسوزی , هوش معنوی , خود آگاهی شناختی