نقش خودآگاهی هیجانی و راهبردهای خودتنظیمی در پیش بینی شایستگی تحصیلی دانش آموزان دختر پایه پنجم و ششم شهر اردبیل

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش خودآگاهی هیجانی و راهبردهای خودتنظیمی در پیش بینی شایستگی تحصیلی دانش آموزان دختر پایه پنجم و ششم شهر اردبیل بود. روش تحقیق توصیفی- همبستگی از نوع پیش بینی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر پایه پنجم و ششم مدارس ابتدائی شهر اردبیل در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۹۸ (به تعداد ۸۰۰ نفر) که از بین آنها حجم نمونه به تعداد ۲۶۰ نفر از طریق جدول گرجسی- مورگان و کوهن به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب گردیدند. از مقیاس ارزیابی شایستگی تحصیلی((ACES ، مقیاس خودآگاهی هیجانی گرنت و همکاران و پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی ( ( MSLQ پینتریچ و دی گروت برای گردآوری اطلاعات استفاده شد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSS۱۶ تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که خودآگاهی هیجانی و راهبردهای خودتنظیمی به صورت مثبت و معناداری شایستگی تحصیلی را پیش بینی می کنند (p <۰/۰۱) و سهم این دو متغیر در پیش بینی شایستگی تحصیلی ۲۹درصد است. زیرمقیاس های خودآگاهی هیجانی (بازشناسی ، شناسایی ، تبدیل سازی ، محیط گرایی ، حل مساله) در مجموع ۲۵ درصد از تغییرات مربوط به واریانس شایستگی تحصیلی را به صورت مثبت و معنادار پیش بینی می کنند . (p <۰/۰۱ ) زیرمقیاس های راهبردهای خودتنظیمی (شناخت : تکرار و مرور ، بسط و گسترش معنایی ، ساماندهی ، راهبردی – فراشناخت : برنامه ریزی، نظارت و کنترل، نظم دهی) در مجموع ۳۸ درصد از تغییرات مربوط به واریانس شایستگی تحصیلی به صورت مثبت و معنادار پیش بینی می کنند .(p<۰/۰۱) یافته های این پژوهش نشان میدهد ، خودآگاهی هیجانی و راهبردهای خودتنظیمی در بهبود شایستگی تحصیلی نقش اساسی ایفا می کنند.

Keywords:

خودآگاهی هیجانی , راهبردهای خودتنظیمی , شایستگی تحصیلی