تاثیر کیتوزان بر القای مقاومت علیه بیماری سوختگی برگ گندم

بیماری سپتوریوز برگی ناشی از قارچ آسکومیست Zymoseptoria tritici از مخرب ترین بیماری های گندم در جهان می باشد که سالانه خسارت فراوانی به این محصول وارد می کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر کیتوزان در دو غلظت صفر و ۲۰۰ پی پی ام، بر میزان بیان ژن‎های دفاعی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان پراکسیداز، کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز در رقم کوهدشت گندم (رقم حساس) در برهمکنش با عامل بیماری سپتوریوز برگی بود. بدین منظور گیاهچه های دو هفته ای بوسیله کیتوزان اسپری برگی شدند، سپس گیاهان تیمار شده به همراه گیاهان شاهد، توسط قارچ عامل بیماری مایه‎زنی شدند. در نهایت الگوی بیان ژن‎های PR۱، PR۲ و PR۵ در بازه های زمانی ۰، ۱۲، ۲۴، ۴۸ ،۹۶و۲۴۰ ساعت پس از آلودگی با استفاده از تکنیک qRT-PCR مورد بررسی قرار گرفتند. براساس نتایج به‎دست آمده، شدت آلودگی در برگ گیاهان تیمار شده با کیتوزان حدود ۵۵ درصد نسبت به گیاهان شاهد کاهش یافت. نتایج qPCR نشان دهنده افزایش میزان بیان ژن ها در گیاهان تیمار شده و شاهد بود. بیست و چهار ساعت پس از آلودگی، بیان ژن های PR۱، PR۲ و PR۵ در گیاهان تیمار شده به ترتیب ۵/۷، ۱۵/۴ و ۷۶/۳ برابر نسبت به گیاهان شاهد افزایش یافت. تغییرات میزان فعالیت آنزیم ها بیانگر روند افزایشی آنزیم پراکسیداز و سیر کاهشی آنزیم های کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز در گیاهان تیمار شده با کیتوزان نسبت به گیاهان شاهد بود. بررسی الگوی تغییرات ژن ها و آنزیم ها حکایت از نقش موثر کیتوزان در القای مقاومت در گندم حساس به بیماری سپتوریوز برگی دارد.

Keywords:

آنزیم‎های آنتی اکسیدان , القای مقاومت , القا کننده , بیان ژن و پروتئین‎های مرتبط با بیماری‎زایی