بررسی شعر سپید منوچهر آتشی و شمس لنگرودی

این پژوهش با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی و بر اساس ویژگیهای شعر سپید بعد از انقلاب، به بررسی و مطالعه اشعار منوچهر آتشی و شمس لنگرودی پرداخته است. یافته های پژوهش نشان میدهد برمبنای مختصات ادبی و موسیقایی در اشعار شعرای مزبور، منوچهر آتشی برای موزون و دلنشین ساختن شعرش، از جناس، واج آرایی و تتابع اضافات سود جسته است. تشبیهات خلاقانه، استعاره های زیبا، تشخیص و نمادگرایی نیز در شعر او به وفور یافت میشود. در شعر شمس لنگرودی، جناس، تکرار، واجآرایی و تتابع اضافات نمود پررنگی دارد. تشبیهات بدیع و استعاره های نو و تشخیص در شعرش از بسامد بالاتر و نمادگرایی بسامد پایینتری دارد.

Keywords:

ادبیات , شعر سپید , انقلاب اسلامی , منوچهر آتشی , شمس لنگرودی