تعیین تاثیر وابستگی سیاسی بر سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه

هدف: حرکت در مسیر اقتصاد دانش بنیان، بدون نوآوری و تحقیق و توسعه بسیار دشوار است. محیط اقتصاد امروز که از مشخصه های اصلی آن، رشد فزاینده دانش مداری وجهانی شدن می باشد، نوآوری به عنوان قابلیت بکار بستن دانش های نو به منظور بهبود تولید و خلق محصولات و خدمات نو قلمداد شده و همچنین به عنوان محور توانائی رقابت هم در سطح نهادهای اقتصادی و هم در سطح کشورها مورد تاکید می باشد. بنابراین شناسایی عوامل تاثیرگذار در حرکت شرکت ها بسوی نوآوری دارای اهمیت زیادی می باشد. هدف این پژوهش تعیین آزمون تجربی تاثیر ارتباطات سیاسی بر نوآوری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است.روش: برای دستیابی به هدف پژوهش، ۱۴۵ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۹ و به روش حذف سیستماتیک انتخاب شدند. جهت آزمون فرضیه ها از مدل رگرسیون خطی چندمتغیره، استفاده شده است. در این پژوهش با توجه به سطح دسترسی به اطلاعات شرکت ها از هزینه های انجام شده برای تحقیق و توسعه بعنوان معیار نوآوری شرکت، بهره گیری شده است. یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد ارتباط سیاسی تاثیر مثبت و معناداری بر نوآوری شرکت ها دارد.نتیجه گیری: در شرکت هایی که بواسطه مدیران خود دارای رابطه با دولت هستند شاهد توجه بیشتر به سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه بعنوان نماد نوآوری این پژوهش هستیم. این موضوع ضمن تایید مجدد نظریه اقتصاد سیاسی، بیانگر توجه جدی مدیران سیاسی به تحقیق و توسعه و نوآوری می باشد.

Keywords:

نوآوری , وابستگی سیاسی , تحقیق و توسعه