اثربخشی آموزش سیستم ارتقاء ارتباط گورنی بر رضایت زناشویی و عملکرد خانواده زنان شاغل

پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی آموزش سیستم ارتقاء ارتباط گورنی بر رضایت زناشویی و عملکرد خانواده زنان شاغل پرداخته است. پژوهشحاضر با استفاده از طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل نابرابر انجام شد. جامعه آماری مدنظر در این پژوهش عبارت است از تمامی زنانمتاهل شاغل در بیمارستان موسی بین جعفر شهر قوچان. نمونه آماری شامل ۳۰ نفر از زنان شاغل بود که به روش نمونه گیری دردسترس ازبین زنان متاهل شاغل در بیمارستان موسی بین جعفر شهر قوچان انتخاب شد و از طریق گمارش تصادفی در دو گروه (۱۵ نفره) آزمایش وکنترل جایگزین شدند. در پژوهش حاضر به دلیل ماهیت موضوع تحقیق، اطلاعات از طریق پرسشنامه های رضایت زناشویی انریچ (۱۹۹۳) وعملکرد خانواده ناتان بی اپشتاین و همکاران (۱۹۸۳) جمع آوری شدند. محتوی جلسات سیستم ارتقاء ارتباط گورنی در پژوهش حاضر برگرفتهاز پکیج آموزشی گورنی (۱۹۷۷) بود و جلسات به شکل کارگاه آموزش گروهی برگزار شدند. پس از اجرای پیش آزمون، برای گروه آزمایشدوره آموزش سیستم ارتقاء ارتباط گورنی در ۱۰ جلسه آغاز گردید و در هر جلسه به صورت ۹۰ دقیقه ای، سیستم ارتقاء ارتباط گورنی آموزشداده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده گردید، و نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۲ تحلیل شدند. نتایجحاکی از تاثیر آموزش سیستم ارتقاء ارتباط گورنی بر رضایت زناشویی و عملکرد خانواده زنان شاغل بود. هم نین نتایج بیانگر این بود کهآموزش سیستم ارتقاء ارتباط گورنی بر مولفه های رضایت زناشویی و عملکرد خانواده تاثیر دارد.

Keywords:

سیستم ارتقاء ارتباط گورنی , رضایت زناشویی , عملکرد خانواده , زنان شاغل