بررسی وضعیت کمی جنگلکاری در استان کردستان و ضرورت استفاده از نزولات جوی در قالب جنگل کاری مشارکتی و توسعه جنگل

جنگل های غرب ایران در ناحیه نیمه خشک زاگرس واقع شده اند. یکی از مشخصه های اصلی و مهم این جنگل ها، کمبود بارندگی در طول دور رویشی است. مدیریت علمی در قالب طرح های جنگلداری در استان کردستان در چند دهه اخیر شروع شده است. طرح های جنگل کاری اقتصادی - مشارکتی و جنگل کاری چند منظور مونه هایی از این طرح ها هستند. نتایج بررسی های این پژوهش نشان می دهد که در استان کردستان میانگین ۸۵/۳ درصد از جنگل کاری های پیش بینی شد محقق و اجرا شده است (در یک دوره ۲۲ ساله). عامل کلیدی در تحقیق سطوح جنگل کاری کنونی (برنامه شش توسعه)، تخصیص به موقع اعتبار، زیرساخت مناسب فنی (نهالستان ها) و انسانی (نیروی انسانی ادارات) و توجه به پارامترهای فنی و پایه ای در توسعه جنگل است. بنابراین توسعه جنگل در قالب جنگل کاری های مشارکتی- اقتصادی و تلفیق آن با استفاده بیشتر از نرزولات جوی در قالب توسعه سامانه های سطوح آبگیر ضروری است و سبب جلب مشارکت جوامع محلی می گردد. اجرای پروژه های جنگل کاری و تلفیق آنها با سامانه های سطوح آبگیر (ایجاد بانکت ها، آبروهای هلالی شکل و جوی های مورب)، زمینه را برای کاهش رواناب و افزایش جذب بارندگی ها و توسعه موفقیت آمیز جنگل کاری ها فراهم می آورد.

Keywords:

جنگل کاری , سامانه های سطو آبگیر , جنگلکاری مشارکتی , استان کردستان , توسعه جنگل