بررسی ویژگی های بندسار و نقش آن در اقتصاد جوامع محلی (مطالعه موردی بندسارهای محدوده سیوجان تجگ)

نبود رودخانه دائمی و بارش های کم، نامنظم و غیرمنطبق بر فصول زراعی منجر به ابداع و نوآوری سازه سنتی بندسار در اقالیم خشک و نیمه خشک شده که هنوز هم با وجود پیشرفت تکنولوژی مورد اقبال کشاورزان و روستائیان مناطق مختلف از جمله استان خراسان جنوبی قرار دارد. در این تحقیق به منظور بررسی ویژگی های مورفولوژی و نقش بندسار در درآمد جوامع محلی، محدوده دشت سیوجان شهرستان خوسف استان خراسان جنوبی انتخاب و سپس با استفاده از امکانات و قابلیت های نرم افزارهای ۱۰.۴ArcGIS تصاویر ماهواره ای، بازدید میدانی و مصاحبه با ۳۰ مالک و خبره بندسار شیب و طبقه ارتفاعی محل اجرای بندسار، وضعیت کوبیدگی و تراکم خاک، نحوه آبگیری، گونه های زراعی و باغی کشت شده، درآمد مورد بررسی قرار گرفت و بخشی از اصطلاحات محلی مرتبط با بندسار ثبت شد. برایناساس محدوده احداث بندسارها در دامنه طبقاتی ۱۳۶۰ تا ۱۷۵۸ متری و شیب ۲ تا ۴/۵ درصد قرار دارد. متوسط مساحت بندسار ۱/۲ هکتار و طول و ارتفاع متوسط خاکریز اصلی آن به ترتیب ۱۵۰ و ۱/۵ متر است و عناب، گندم و جو محصولات اصلی کاشته شده در بندسار می باشد. درآمد یک هکتار بندسار در این منطقه حدود ۷۵ میلیون ریال است که بخش اعظم آن از تولید عناب است.

Keywords:

بندسار , سیلاب , محصولات بندسار , درآمد , خراسان جنوبی