دیپلماسی اقتصادی در پرتو اقتصاد مقاومتی در دوران پسابرجام

در صورت به ثمر رسیدن مذاکرات احیای برجام اقتصاد ایران دستخوش تحولاتی خواهد شد که بخش عمده ای از آن ناشی از بازگشایی روابط تجاری و اقتصادی با سایر کشور هاست؛ طبیعتا بازگشایی بازار های بین المللی فرصت را برای تبادلات تجاری، بیش از پیش فراهم میکند. تجربه ی دهه های اخیر نشاندهنده ی این است که ایران بیش از آن که کشوری تولیدکننده باشد کشوری مصرف کننده است و در نتیجه تمایل به واردات کالاهای مصرفی بیش از تمایل به تولید و صادرات محصول است در صورتی که همین روند که در دوران پیش از تحریم ها مجرا بوده دوباره تکرار شود اقتصاد کشور آسیب پذیر باقی می ماند. در راستای جلوگیری از آسیب پذیری کشور در این عرصه، توجه به سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی که در بند دوازدهم آن موضوع دیپلماسی اقتصادی مطرح شده است، ضروری است که در آن بر مبنای اصل اساسی سیاست های اقتصاد مقاومتی مبنی بر تغییر وضعیت کشور از حالت مصرف کننده به تولید کننده، جایگاه دیپلماسی اقتصادی به عنوان عاملی برای تقویت تولید داخلی و قابل رقابت شدن محصولات داخل در بازار های بین المللی از طریق واردات تکنولوژی، جذب سرمایه ی خارجی و نیز توسعه ی صادرات محصولات داخلی تبیین شده است. در این مقاله به این امر پرداخته خواهد شد که در صورت بازگشت کشور به بازارهای بین المللی و بازیابی جایگاه سابق خود در عرصه ی تجارت بین الملل، چگونه میتوان دیپلماسی اقتصادی را در پرتو رهنمودهای اقتصاد مقاومتی محقق ساخت.

Keywords:

دیپلماسی اقتصادی , اقتصاد مقاومتی , تولید , جذب سرمایه گذاری و انتقال تکنولوژی , قاعده ی عزت