ارزیابی کیفی ترجمه عربی شعر سعدی بر پایه نظریه جیمز هولمز (مورد مطالعه: کتاب غزلیات سعدی الشیرازی اثر محمد علاء الدین منصور(

ترجمه، یکی از عوامل دگرگونی اندیشه و مانند پلی برای انتقال افکار از زبان های مختلف به یکدیگر عمل می کند. از دیرباز ترجمه شعر توجه مترجمان را به خود جلب کرده و همواره ترجمه پذیری یا ترجمه ناپذیری آن موضوع نظریه پردازان ترجمه بوده است. در عرصه برگردان شعر به زبان عربی، به اشعار شاعران ایرانی توجه ویژه­ای شده و پا به ­پای دیگر آثار ادبی به پیش تاخته است. در این جستار، ترجمه غزلیات سعدی شیرازی، اثر محمد علاء­الدین منصور از منظر مطالعات توصیفی فرایند مدار ترجمه با تکیه بر نظریه راهبردهای نقد ترجمه شعر جیمز هولمز بررسی می­شود. با این­که هولمز خود معتقد است، هیچ ترجمه ای از شعر هرگز همانند یا معادل اصل نیست و محدودیت های کاربردی حاکم بر موقعیت، مانع دست­یابی به معادل است، اما  بااین حال، چهار گونه راهبرد مقلدانه، تمثیلی، سازواره ای و منحرف را معرفی می­کند که اغلب برای ترجمه انواع شعر به کار می روند. انتخاب راهبرد، خود، نشان ­دهنده هنجارهای زبان مقصد و اولویت های فرهنگی مخصوص در زبان خاصی است. نتیجه اصلی ارزیابی کیفی ترجمه عربی علاء­الدین منصور، این امر را اثبات می­کند که وی ترجمه ­ای مقلدانه و در موارد اندکی هم از ترجمه سازواره ای و منحرف در ترجمه بهره برده است.    

Keywords:

ترجمه عربی , غزلیات سعدی , محمد علاء­الدین منصور , جیمز هولمز , راهبردهای ترجمه شعر