تعیین اثربخشی واقعیت درمانی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی واقعیت درمانی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان شهر بهارستان بود. در یک مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیش ازمون - پس آزمون با گروه گواه، از جامعه آماری پژوهش که شامل تمامی دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوره متوسطه اول شهر بهارستان در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۸ بودند، ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند(هر گروه ۱۵ نفر) و به پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مک ایلروی و بانتینگ ۲۰۰۲ پاسخ داده بودند، گروه ازمایش هشت جلسه واقعیت درمانی را دریافت کرد. داده ها با روش تحلیل کواریانس تک متغیره و نرم افزار spss تحلیل شد. نتایج نشان داد بین دو گروه آزمایش و گواه در نمرات خودکارآمدی تحصیلی در پس ازمون تفاوت وجود داشت. P<۰/۰۱؛ بنابراین واقعیت درمانی موجب افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان شد.

Keywords:

واقعیت درمانی , خودکارآمدی تحصیلی , دانش آموزان