حقوق
مالکیت فکری، مفهوم حقوقی نوینی است که از فعالیت ها و محصولات فکری در زمینه های تجاری، علمی، ادبی و هنری حمایت می کند و شامل دو بخش
مالکیت صنعتی و
مالکیت ادبی و هنری است. در بخش
مالکیت صنعتی عمدتا حق اختراع، علائم صنعتی و تجارتی، طرح های صنعتی و نشانه های جغرافیایی مطرح می شود. و در بخش
مالکیت ادبی و هنری، حقوق مولفان، مصنفان، هنرمندان و پدید آوردگان نرم افزارهای رایانه ای و حقوق جانبی مربوط به
کپی رایت که شامل آثار دیداری و شنیداری می باشد، مورد بررسی قرار می گیرد. اما آنچه بیشتر نو می نماید حمایت از این حق در فضای مجازی است، امروزه گستردگی فضای مجازی و سطح بالای استفاده از آن قانون گذاران را ناچار به توجه به این بخش مهم معطوف نموده است. در کشور ایران به لحاظ سطح اهمیت به این بعد به تدوین قوانینی خاصه برای این بخش از
مالکیت معنوی پرداخته اند و به علاوه تلاش نموده اند تا با پیوستن به کنوانسیون های بین المللی حمایت از این حق را درسطح وسیع تری پوشش دهند.