طراحی الگوی حکمرانی رفاه عمومی در ایران

زمینه و هدف: در کشورهای توسعه یافته، یکی از هدف های مهم سیاستگذاران اقتصادی ارتقای کیفیت، استاندارد و سطح رفاه زندگی در جامعه است. هدف این پژوهش ارائه الگویی است که منجر به ارتقای کیفی رفاه عمومی در نظام حکمرانی کشور گردد. روش پژوهش: مطالعه حاضر پژوهشی ترکیبی (کیفی-کمی) است که در سال ۱۳۹۹ انجام گرفت. برای جمع آوری داده‎ها در بخش کیفی، از مصاحبه های اکتشافی بر مبنای تحلیل تم و در بخش کمی از پرسشنامه استفاده شد. تجزیه و تحلیل بخش کیفی با استفاده از نرم افزار MAXQDA ۱۸ و در بخش کمی از نرم افزارهای SPSS ۲۲ و Smart PLS ۲ انجام گردید. جامعه در روش کیفی شامل خبرگان و صاحب نظران حوزه سیاستگذاری و رفاه اجتماعی بود و از نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی استفاده شد که جمعا ۱۸ مصاحبه انجام شد. جامعه آماری در روش کمی ۱۵۰ نفر از مدیران وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی بودند که براساس فرمول کوکران (۱۰۸) نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته ها: در بخش کیفی بعد از ثبت داده های ناشی از مصاحبه ها، ۹۹ شاخص اولیه شناسایی شد. پس از کدگذاری به روش تحلیل تم، ۶۹ شاخص، ۸ بعد (سرمایه اجتماعی؛ سیاست ها و خط مشی گذاری عمومی؛ محیط داخلی و بین المللی؛ مشارکت و مدیریت عمومی؛ شفاف‎ ‎سازی در اداره امور؛ امنیت اجتماعی؛ سلامت اجتماعی؛ کیفیت حکمرانی رفاه عمومی) و ۵ مولفه (عوامل علی، مداخله ای، زمینه ای، راهبردها و پیامدها) تایید گردید و به ایجاد مدل حکمرانی رفاه عمومی بر مبنای تحلیل تم منجر شد. نتایج بخش کمی نشان داد، ابعاد سیاست ها وخط مشی گذاری عمومی و سرمایه اجتماعی بر ابعاد محیط داخلی و بین المللی، مشارکت و مدیریت عمومی و همچنین بعد شفاف سازی در اداره امور تاثیر دارند. همچنین بر ابعاد امنیت اجتماعی و سلامت اجتماعی تاثیر گذارند و ابعاد امنیت اجتماعی و سلامت اجتماعی نیز بر کیفیت حکمرانی رفاه عمومی تاثیر می گذارند. نتیجه گیری: از الزامات استقرار و بهبود شرایط حکمرانی رفاه عمومی در ایران توجه به ۸ بعد و ۶۹ شاخص استخراج شده در این مدل خواهد بود.  

Keywords:

Keywords: Public policy-making , Public welfare , Public welfare governance , واژگان کلیدی: خط مشی گذاری عمومی , رفاه عمومی , حکمرانی رفاه عمومی