نقش برنامه ریزان شهری در دستیابی به پایداری شهری و توسعه اجتماعات محلی درایران
Publish place: Fourth International Conference and Fifth National Conference on Civil Engineering, Architecture, Art and Urban Design
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 3,052
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICCACS04_0424
تاریخ نمایه سازی: 24 فروردین 1401
Abstract:
نقش برنامه ریزان شهری در مهندسی اجتماعی از راه مدیریت متمرکز دولتی و برنامه ریزی برای مردم به صورت فن۔ سالارانه و از بالاست. برنامه ریزان بیشتر فریفته ی منطق علمی و دانش خود هستند و همچون فن سالاران، چشم بسته در اختیار نظام اقتدارگر و حکومت دیوانسالار می باشند. در چنین شرایطی آن دسته از نظریه های کارشناسی پذیرفتنی و حتی درست جلوه می کند که برابر با خواسته ها و نظر متولیان رده های بالاتر باشند. بدین ترتیب مقاله ی حاضر با هدف بررسی نقش برنامه ریزان شهری در پایداری شهرهای ایران و توسعه اجتماعات محلی قابل توجه است. نتایج تحقیق نشان می دهد نقش برنامه ریز از تصدی گری به تسهیلگری باید سوق پیدا کند، تسهیل گری در امر مشارکت و اظهار بیان تمام کنشگران برای دستیابی به اهدافی که توسط گروه های درگیر مطرح می شود. این امر سبب افزایش حمایت مردم از برنامه ها و ضمانت برای اجرا آنها را به دنبال دارد. ایجاد راههای ارتباطی میان مشارکت کنندگان و یادگیری همگانی و رشد فردی کلیه مشارکت کنندگان افزایش دموکراسی در فرایند تصمیم سازی از جمله مزایای مشارکت کنشگران در زمینه ی برنامه ریزی است.
Keywords:
Authors
بهنام شکوری
دانشجوی کارشناسی عمران