رفتار تعاملی در فضاهای شهری با رویکرد معماری دموکراتیک

ایجاد رفتار تعاملی در فضاهای شهری باعث ایجاد سرزندگی و نشاط شهری می شود که خالی نشدن این فضاها در تمام ساعات شبانه روز، بهبود کارایی آن ها و رونق شهر از دستاوردهای آن است. مهم ترین کارایی که فضای شهری می بایست داشته باشد این است که عموم مردم را به در کنار یکدیگر بودن تشویق نماید و برای مدتی از فضای ذهنی خصوصی به فضای عمومی و اجتماعی اطراف خود وارد و غنی کند. هدف و پرسش این پژوهش بر مبنای چگونگی ارتقا کارایی کیفی فضاهای عمومی شهری با ایجاد رفتارهای تعاملی در محیطی با معماری دموکراتیک استوار است. در این بین با واکاوی ادبیات موضوع در رویکردها و نظریه هایی که چگونگی طراحی فضاهای شهری که نیازها، خواست و علایق جمعیت استفاده کننده از فضا در آن موثر افتد و اجتماع پذیری را تقویت نماید، مورد تاکید است. روش تحقیق پژوهش حاضر متاثر از ماهیت پرسش پژوهش بر مبنای مطالعه اسنادی، کتابخانه ای تنظیم شده است. روش اصلی این پژوهش تحلیل کیفی و محتوایی است. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از این است؛ ایجاد فضاهایی جذاب که بتواند مردم را در ساعات مختلف شبانه روز به خود بخواند، می تواند علاوه بر برطرف ساختن نیازهای فیزیکی مردم، نیازهای روانی که از آن جمله ایجاد ارتباطات چهره به چهره و موثر که روند تعادل اجتماعی را تسریع کند، کاربرد داشته باشد. برای طراحی به شیوه تئوری تعاملات اجتماعی نیازمند طرحی است که حس های کاربرد، آرامش و آسایش روانی، شور و هیجان محیطی و فعالیت را به کاربر انتقال دهد. در این میان حلقه واسط برای پیوند میان مخاطب و فضای عمومی به عنوان مکان رفتارهای اجتماعی، هم نشینی مناسب مولفه های روانی، کالبدی و فعالیتی در این فضاهاست.

Keywords:

معماری دموکراتیک , تعاملات اجتماعی , جمع پذیری , فضای عمومی