ساز و کار بداهه پردازی در سه گانه اژدها اثر رابرت لپاژ با الهام از ویژگی های اینتراکتیو بازی ماهجونگ

رابرت لپاژ به عنوان یکی از تاثیرگذارترین تمرین‌کنندگان زنده حال حاضرتئاتر شناخته می‌شود. شکل منحصربه‌فرد تئاتر او و ویژگی‌های بصری آن، که به گفته گاردین موقعیت «کیمیاگری در تئاتر تخیلی مدرن» را برای او به ارمغان آورده‌است، به وضوح در مواجهه با اجرایش قابل تشخیص است. رویکرد لپاژ برای ساختن تئاتر، آزادانه توصیف می‌شود و به دنبال اشکال جایگزین داستان‌گویی برای کسانی ا‌ست که از روایت‌های خطی و تکراری ناراضی‌اند. ویژگی‌های کلیدی آثار لپاژ را اینچنین میتوان ذکر کرد: تاریخچه‌های شخصی و سفرهای شخصیت‌ها برای کشف خود در گذشته و اکنون، روایات غیرخطی و پراکنده، ایجاد گفتگوهای چندزبانه، صحنه‌سازی چند رشته‌ای و دگرگونی اشیا به این معنی که هر چیزی در صحنه بصورت آنی می‌تواند نقش چیزی دیگری را ایفا کند. تمامی این ویژگی‌ها در نمایش سه‌گانه اژدها اثر رابرت لپاژ قابل رویت هستند چرا که در این اثر هیچ متنی از پیش نوشته نشده و تمامی اتفاقات در حین اجرا به صورت بداهه پیش می‌رود. همچنین، از سویی دیگر، در تئاتر اینتراکتیو بر اساس تعاریف موجود، نمایشنامه دست‌مایه اولیه برای پژوهش و کشف تصاویر و فضاهای مجازی است و داستان نمایش با بداهه‌پردازی بازیگران و خلق تصاویر جدید توسط آن‌ها کامل می‌شود. عنصر دیگری که از تئاتر اینتراکتیو متاثر می‌شود مخاطب است که درحین اجرا با توجه به بداهه‌پردازی‌ها مدام با یک موضوع جدید برخورد می‌کند و وارد تجربه‌ای پیوسته میان یک واقعه مجازی و واقعی می‌شود و چه بسا که در اجرا نیز مشارکت داشته باشد. به نظر می‌رسد که بداهه‌پردازی در بسیاری از بازی‌ها نیز دیده می‌شود. از جمله بازی‌هایی که نقش بداهه در آن پررنگ است بازی ماهجونگ چینی است. در این پژوهش با تمرکز بر تئاتر اینتراکتیو و بداهه‌پردازی در اجرا به تاثیر این بازی بر اجرای سه‌گانه اژدها پرداخته شده است. راپرت لپاژ در این اجرا علاوه بر ایده‌های خود در ساختن اجرا، به خصلت تصادفی بازی ماهجونگ توجه قابل‌اعتنایی دارد. این پژوهش به شیوه‌ توصیفی - تحلیلی انجام شده و جمع‌آوری اطلاعات و داده‌ها، کتابخانه‌ای است.

Keywords:

رابرت لپاژ , تئاتر اینتراکتیو , بداهه پردازی , بازی ماهجونگ