رویکرد اعتباربخشی در مرکزهای پژوهشی کشاورزی و منابع طبیعی ایران

            ارائه الگویی مناسب برای اعتباربخشی موسسه­ها و مرکزهای پژوهشی کشاورزی و منابع طبیعی کشور، راهکار مهمی برای  نظارت و ارزیابی آن­ها است. اعتباربخشی فرایندی است برای اعتبارسنجی که در آن مرکزهای علمی ارزیابی می شوند. برای این کار، ابتدا باید شورای اعتباربخشی شکل گیرد. تمرکز این شورا بر اعتقاد، چشم انداز، رسالت و ارزش های آن مرکز پژوهشی منعکس است و در نظر است از الگوی اعتباربخشی پیروی کند. استانداردهای اعتبارسنجی الگوی اعتباربخشی را هیئتی بررسی می­کند که اعضای آن به­طور عمده دربرگیرنده استادان مرکز مورد بررسی و دیگر مرکزهای علمی معتبر هستند. بنابراین، مرکزهای پژوهشی با محک خود-ارزیابی برنامه اعتباربخشی می­توانند الگویی برای بررسی و نظارت عملکرد مستمر خود ایجاد کنند. بدین منظور، این مرکزها  بنا به وظیفه و رسالت خود، ابتدا باید کارگروه­های مختلف را شکل دهند. هر یک از این کارگروه­ها هدف­ها و شاخص­های خود را تعیین می­کند به طوری که دربرگیرنده هدف­های کلان، هدف­های جزیی، ملاک­های ارزیابی، شاخص­های اندازه­گیری و معیارهای تحقق، ابزار اندازه­گیری برای تحقق ملاک های ارزیابی، پرسشنامه­های تخصصی مربوط به هر یک از کارگروه ها و آمار ثبت­ شده در هر مرکز باشد. این پرسشنامه­ها در اختیار مخاطبان هر کارگروه در سطح مشخصی قرار می­گیرند. پس از آن پرسشنامه­ها جمع آوری و داده های به ­دست­ آمده واکاوی آماری می­شوند. یکی از مهم ترین بروندادهای این ارزیابی، میزان برانگیختگی کارکنان مرکز مورد مطالعه در توجه­ به کیفیت مرکز، اهمیت ­دادن به آن و نمایاندن وضعیت موجود و مطلوب آن است. افزون بر این، با استناد به نتیجه ها، وضعیت مرکز از نظر فاصله احتمالی آن تا سطح مطلوب و استانداردهای لازم، مشخص می­شود.

Keywords:

اثربخشی , اعتباربخشی , پیامد , مقیاس لیکرت , نظارت و ارزیابی