بررسی بهینه سازی عمق سایبان و میزان انرژی دریافتی از بازشوهای جبهه های اصلی ساختمان های مسکونی نمونه موردی: شهر رشت

سایبان ها برای کنترل میزان تابش آفتاب به سطوح نور گذر ساختمان ها به کار می روند و باید طوری طراحی شوند که در مواقع گرم سال، مانع از نفوذ پرتو خورشید شده و در فصل سرد سال، مانعی برای دریافت انرژی خورشید نشوند. این پژوهش توسعه ای - کاربردی است که به بررسی تاثیر سایبان در میزان کاهش انرژی دریافتی توسط بازشوهای جبهه های ساختمان در شهر رشت که با نرم افزار دیزاین بیلدر مورد شبیه سازی قرار۱.۳ متر در نظر گرفته شده و با قرار دادن آن در سایت گرفته است می پردازد. یک اتاق به مساحت ۲۰ متر مربع و یک پنجره به ابعاد ۲ در ارتفاع مورد نظر، میزان انرژی دریافت شده توسط پنجره را در ۶ ماه در حالت های بدون سایبان و با سایبان به عمق های ۰/۱و ۰.۳، ۰.۵، ۰.۷، ۱ متر به صورت مجزا با نرم افزار محاسبه شده است. در نتیجه بهترین رفتار حرارتی در کاهش انرژی دریافتی توسط بازشوهای ساختمان، که نسبت تاثیر گذاری آن در تابستان بیشتر از زمستان باشد، برای جبهه جنوبی سایبان افقی با عمق بین۰.۳تا۰.۵ مترباتاثیرگذاری ۳۰ الی ۴۵ درصدی درتابستان و ۱۲ الی ۱۶ درصدی در زمستان و برای سایبان عمودی، عمق۰.۳متر با تاثیر گذاری نزدیک به ۱۰ درصد، مناسب برای این جبهه از ساختمان می باشد. طبق محاسبات صورت گرفته در نرم افزار در اقلیم رشت، استفاده از سایبان برای جهات شمال، شرق و غرب به صرفه نمی باشد.

Keywords:

سایبان , بازشوها , عمق بهینه , مدلسازی , رشت.