یکی از مهم ترین مولفه هایی که میتواند به درک و ایجاد رابطه ای متعادل بین انسان و محیط بیانجامد، منظر است؛ چرا که خود حاصل ارتباط متقابل این دو است. منظر نقش بسیار مهم و گسترده ای در شکل گیری بستر های اکولوژیک، اجتماعی و محیطی دارد. و این موضوع لزوم توسعه منظر پایدار در محیط هایی مانند پردیس های دانشگاهی را بیان میکند. هدف نوشته حاضر پیدا کردن الگویی بوم شناختی در
توسعه پایدار با تاکید بر طراحی محیط دانشگاهی است. فرضیه عمومی این پژوهش آن است که
توسعه پایدار پردیس های دانشگاهی, علاوه بر جفظ محیط زیست، میتواند معانی و مفهوم مرتبط با پایداری را به دانشجویان القا کند. روش تبیین دقیق تر این فرضیه به گونه ای است که ابتدا مفاهیم اصلی پایداری و
توسعه پایدار بررسی شده است، سپس به بررسی نقش طبیعت و منظر پایدار در پردیس های دانشگاهی پرداخته شده است.برای این کار از مطالعات کتابخانه ای و بررسی دیدگاه های افراد صاحب نظر استفاده شده است. نتیجه نهایی بحث آن است که معماری و منظر پردیس میتواند به صورت مستقیم و غیرمستقیم دانشجویان را متوجه مفاهیم پایداری کند. از جمله فواید طراحی منظر پایدار میتوان به این موارد اشاره کرد: .۱خود پایداری.۲ هماهنگی با
محیط زیست بومی .۳ مدیریت دقیق ورودی ها و خروجی ها