مدل یابی علی فوبی اجتماعی دانش آموزان براساس هوش هیجانی، مهارت های اجتماعی، عزت نفس و کمرویی

هدف پژوهش حاضر مدل یابی علی فوبی اجتماعی دانش آموزان براساس هوش هیجانی، مهارت های اجتماعی، عزت نفس و کمرویی بود. روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانش آموزان دختر و پسر مقطع راهنمایی ساکن شهرستان زنجان در سال تحصیلی ۱۳۹۱- ۱۳۹۰ بود. نمونه آماری پژوهش حاضر ۳۰۰ نفر از دانش آموزان دختر و پسر بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه فوبی اجتماعی کانور، مقیاس هوش هیجانی برادبری و گدیوز، مقیاس مهارت های اجتماعی ماتسون، مقیاس عزت نفس روزنبرگ و مقیاس کمرویی چیک و باس جمع آوری و به کمک تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که هرچقدر هوش هیجانی، مهارت اجتماعی، عزت نفس بالاتر باشد، میزان ابتلاء به فوبی اجتماعی پایین تر است و هرچقدر کمرویی بالاتر باشد، درصد ابتلاء افراد به فوبی اجتماعی بالا می رود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، می توان گفت دانش آموزانی که عزت نفس بالایی داشته و توانایی تنظیم هیجانات و برقراری روابط اجتماعی مناسب را دارند، از شانس بالایی برای عدم ابتلاء به فوبی اجتماعی برخوردارند.

Keywords:

فوبی اجتماعی , هوش هیجانی , مهارت های اجتماعی , عزت نفس , کمرویی