نگاهی بر فلسفه آموزش عالی به عنوان یک عامل توسعه اجتماعی ( باگرایش ها و چشم اندازهای جهانی)

هدف این مقاله تحلیل همبستگی بین فلسفه آموزش عالی و توسعه اجتماعی و نشان دادن این نکته است که توسعه اجتماعی به وضوح در زمان آموزش فلسفه مناسب شکل می گیرد که به معنای وجود یک استراتژی ایجاد کننده و هدف گذار برای تکامل جامعه است. تعدادی از کشورهای برجسته جهان ارزش چنین همبستگی را تایید می کنند. کشورها حتی در شرایط بحرانی، اگر از فلسفه آموزشی کافی برخوردار باشند با سرعت بیشتری با پویایی جهان مدرن (جهانی سازی ، اطلاعاتی سازی و غیره) سازگار می شوند. فلسفه آموزش کشورها مورد تاکید این مقاله است. کیفیت آموزش، کیفیت زندگی را تعریف می کند؛ این نتیجه را می توان با بهره گیری از ارزش هایی مانند آزادی ، خلاقیت ، مشارکت و اعتماد به دست آورد. نویسندگان به این نتیجه رسیدند که ما باید با توجه به تمایل خود برای پیوستن به صفوف کشورهای برجسته جهان باید شاخص های قابل توجهی از کیفیت زندگی را برای توسعه اجتماع خود ایجاد نماییم و همچنین بکوشیم تا فلسفه آموزشی مشابهی را در فرآیند آموزش عالی مان در وهله اول معرفی کنیم. لذا از آنجا که نظام های آموزش عالی بخشی از روند توسعه اجتماعی محسوب می شوند، پرداختن به مباحث مربوط به این بخش از منظری فلسفی باید زیر مجموعه فلسفه آموزش عالی قرار داشته باشد. بر این اساس پژوهش حاضر با رویکردی تحلیلی تاریخی به دنبال توصیف و ترسیم قلمرو و چارچوب نظری حوزه دانشی فلسفه آموزش عالی و ارتباط آن با توسعه اجتماعی و تشریح مسائل ویژه این حوزه می باشیم که در این راستا ابتدا تحولات مفهومی- ساختی فلسفی آموزش عالی مورد بررسی قرار می گیرد، سپس رهیافت انتقادی در جامعه شناسی آموزش و دانشگاه با نظر به دیدگاه هایی درباره مفهوم آموزش عالی و نسبت آن با سایر مقاطع تحصیلی و دیدگاه های مرتبط با آموزش عالی، مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد و در ادامه دانشگاه ایرانی و توسعه اجتماعی در آنها مورد بررسی قرار می گیرد.

Keywords:

فلسفه , آموزش عالی , توسعه اجتماعی