پیشرفت تحصیلی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان دارای فعالیتهای فوق برنامه و بدون فعالیت های فوق برنامه در دبیرستان های دخترانه ناحیه یک شهر ارومیه

هدف این پژوهش بررسی پیشرفت تحصیلی و مهارتهای اجتماعی دانش آموزان مدارس مقطع متوسطه دارای فعالیتهای فوق برنامه و دانش آموزان مدارس فاقد فعالیت های فوق برنامه در دبیرستانهای دخترانه ناحیه اشهر ارومیه است. پژوهش از نوع توصیفی و به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر دبیرستان های ناحیه ۱ شهر ارومیه در سال ۹۶-۹۵ می باشد که تعداد آنها ۷۲۵۰ نفر بود و به روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد ۳۶۴ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند که از این تعداد ۱۸۲ نفر در مدارس دارای فعالیتهای فوق برنامه و ۱۸۲ نفر هم در مدارس فاقد فعالیتهای فوق برنامه مشغول به تحصیل بودند. جهت گردآوری داده ها، از مقیاس رشد مهارت های اجتماعی ماتسون (۱۹۸۳) با ضریب پایایی۰/۸۹ و روایی قابل قبول و از معدل دانش آموزان برای سنجش پیشرفت تحصیلی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از فنون آمار توصیفی و آمار استنباطی مبتنی بر نرم افزار spss۲۰ و همچنین در تجزیه و تحلیل استنباطی از آزمون t با دو نمونه مستقل بهره گرفته شده است. نتایج بدست آمده نشان داد بین دانش آموزان مدارس دارای فعالیتهای فوق برنامه و دانش آموزان مدارس فاقد فعالیت های فوق برنامه در نمرات پیشرفت تحصیلی و میانگین کل نمرات مهارت های اجتماعی و مولفه های آن شامل مهارتهای اجتماعی مناسب، رفتارهای غیر اجتماعی، پرخاشگری و رفتارهای تکانشی، غرور و خودبرتربینی و ارتباط و تعامل با همسالان از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود دارد. با توجه به این یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که انجام فعالیت های مکمل و فوق برنامه در مدارس محرک بسیار خوب و اثربخشی برای ایجاد انگیزه و رغبت در دانش آموزان نسبت به فراگیری علم و دانش است و بستری برای پرورش انگیزه، فکر و خلاقیت در دانش آموز فراهم می نماید.

Keywords:

پیشرفت تحصیلی , فعالیت های فوق برنامه , مهارتهای اجتماعی.