بررسی کمی و کیفی پسماندهای خطرناک تولیدی در استان سیستان و بلوچستان در سال 1386

Publish Year: 1387
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 912

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NCEH11_193

تاریخ نمایه سازی: 24 اردیبهشت 1391

Abstract:

متاسفانه مدیریت زباله های صنعتی در کشور ما بدلیل عدم وجود متولی خاصاجرای ی، قوانین و معیارهای مدون کنترل کننده و ارگانهای نظارتی کارآمد، از جایگاه مناسبی برخوردار نبوده و در بیشتر موارد حتی آمار صحیحی از میزان تولید این مواد موجود نمی باشد. از اینرو قبل از هر گونه برنامه ریزی در خصوص این مواد الزاما کمی و کمیت و کیفیت آنها می بایستی مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد. پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی بوده که پیرامون وضعیت تولید پسماندهای خطرناک در سطح استان سیستان و بلوچستان در سال 1386 انجام پذیرفت و کمیت و کیفیت این پسماندها در واحدهای صنعتی فعال سطح استان مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. اطلاعات مربوط به کارخانه ها و کارگاههای موجود در شهرک های صنعتی استان با تکمیل پرسشنامه، مشاهده و نیز مصاحبه با مسئول واحدهای صنعتی فوق حاصل گردید و از زائدات مایع و یا جامد هر یک از واحد های صنعتی مطابق روش استاندارد نمونه برداری بعمل آمد و نمونه ها از نظر غلظت فلزات سنگین مورد آنالیز قرار گرفتند. همچنین کمیت پسماندهای بیمارستانی نیز با توجه به سرانه زباله تولیدی به ازاء هر تخت فعال تعیین شد. نتایج حاصل نشان داد که بخش عمده پسماندهای خطرناکتولیدی در واحدهای صنعتی سطح استان بشکل جامد بوده ( 3400 تن در سال) و در بیشاز هشتاد درصد صنایع جایگاه مخصوصی برای جمع آوری و ذخیره سازی مواد زائد تولیدی در نظر گرفته نشده است. از طرفی کل پسماند مایع تولیدی در سراسر استان حدود 820 متر مکعب در سال تعیین مقدار شد. همچنین کل زائدات بیمارستانی اولیدی در سطح استان معادل روزانه 5549 کیلوگرم تعیین مقدار شد. با توجه به نتایج فوق جهت جلوگیری از آلودگی محیط زیست، برقراری یک سیستم مدیریتی مناسب جهت ساماندهی مواد زائد صنعتی امری ضروری به نظر می رسد. از طرفی برای مدیریت مواد زائدی ک ه بایستی در نهایت دفن شوند پس از بی خطرسازی، انتخاب محلی برای دفع آنها با توجه به اصول صحیح مکان یابی می تواند در مدیریت آنها موثر بوده و از پراکنش آنها در محیط توسط صاحبان صنایع جلوگیری نماید.

Authors

ادریس بذرافشان

استادیار عضو هیات علمی دانشکده بهداشت و عضو مرکز تحقیقات ارتقاء سلامت

فردوس کرد مصطفی پور

استادیار عضو هیئت علمی گروه مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت و عضو م

پرویز آرامنش

اداره کل حفاظت محیط زیست استان سیستان و بلوچستان

عطا اله رخش خورشید

مربی عضو هیات علمی دانشکده بهداشت و عضو مرکز تحقیقات ارتقاء سلامت دان