مقایسه شاخصهای رشد گندم تحت تاثیر تیمارهای مختلف پلاسمای سرد و آب فعال شده

در این مقاله، تاثیر مستقیم پلاسماهای گلایدینگ، سد دیالکتریک(DBD) و جت آرگون به عنوان مولد گونه هایواکنش پذیر اکسیژن و نیتروژن(RONS) بر عملکرد بذر گندم ارزیابی شده است. از آن جا که این مطالعه در یک دورهکشت پاییزه گندم، به مدت ۸ماه انجام شده است، از آب فعال شده با پلاسما برای آبیاری در طول دوره استفاده شدهاست. کمیتهای فیزیکی همچون طول کل بوته از سطح خاک تا نوک خوشه، طول خوشه، قطر ساقه بوته، وزن کل بوته،وزن خوشه، تعداد دانه در هر خوشه و وزن هر دانه اندازه گیری و سپس با هم مقایسه شد. نتایج به دست آمده نشانمیدهد که تیمار بذر توسط پلاسمای گلایدینگ باعث افزایش ۲۵درصدی در وزن بوته، افزایش ۲۵درصدی در طول بوته،افزایش ۵۰درصدی وزن دانه ها و افزایش ۷۵درصدی تعداد دانه ها نسبت به کنترل شده است که عملکرد بهتری درمقایسه با پلاسماهای DBD وجت آرگون داشته است.

Keywords:

پلاسمای سرد , تخلیه سد دیالکتریک , گلایدینگ , جت پلاسما , گندم