ارتباط بین ساختار آناتومیکی پا و آسیب ACL غیربرخوردی در فوتبالیست ها

بر هم خوردن راستای طبیعی بدن و عدم پیشگیری و اصلاح ناهنجاری یک بخش سبب بروز اختلالات ثانویه در سایر بخشهای بدن میشود. پارگی لیگامنت صلیبی قدامی زانو یکی از شایع ترین و پرهزینه ترین آسیبها از لحاظ درمان و بازتوانی در ورزش است و اعتقاد بر این است که انواع اشکال مشخص کف پا با آسیب های ورزشی زانو ارتباط دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین آسیب غیر برخوردی ACL و نوع ساختار آناتومیکی پا در بازیکنان فوتبالیست بود. تعداد ۲۵ فوتبالیست نیمه حرفه ای سالم و ۲۵ فوتبالیست نیمه حرفهای دارای آسیب لیگامنت صلیبی قدامی غیر برخوردی به عنوان نمونه تحقیق در نظر گرفته شدند. برای ارزیابی میزان پرونیشن پا و نوع پا به ترتیب از تست افت استخوان ناوی و شاخص پاسچر پا استفاده شد. برای بررسی ارتباط بین شکل پا و آسیب غیربرخوردی ACL از آزمون آماری کای اسکوئر استفاده شد و اندازه اثر کرمرز V تجزیه و تحلیل گردید. یافته های تحقیق نشان داد بین شکل کف پا و مبتلا شدن به آسیب غیربرخوردی لیگامنت صلیبی قدامی ارتباط معناداری وجود دارد .(p≤۰.۰۵) افرادی که دارای کف پای صاف هستند استعداد بیشتری برای ابتلا به آسیب غیر برخوردی لیگامنت صلیبی قدامی را دارند درحالیکه افراد دارای کف پای گود مستعد ابتلا به آسیب غیربرخوردی لیگامنت نامبرده نیستند.

Keywords:

افت استخوان ناوی , کف پای صاف , کف پای گود , لیگامنت متقاطع قدامی.