پیش بینی اعتیاد به فضای مجازی براساس صمیمیت زناشویی زنان متاهل

در هر زمینه ای پیشگیری بهتر از درمان است؛ لذا بسیاری از آسیب شناسان اجتماعی نیز بر این باور هستند که برای پیشگیری از کژرفتاری ها مخصوصا اعتیاد به اینترنت که در چند سال اخیر مسئله ای نوپدید می باشد، باید در ابتدا عوامل موثر بر آن را شناسایی کرد؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر پیش بینی اعتیاد به فضای مجازی براساس صمیمیت زناشویی زنان متاهل بود. روش پژوهش از نظر هدف بنیادی و از نظر روش توصیفی-همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان متاهل شهر اصفهان در سال ۱۴۰۰ بود که حجم نمونه براساس فرمول کوکران برای جوامع نامعین ۳۸۴ نفر براورد شد که در نهایت حجم نمونه با حذف پرسشنامه های ناقص به۲۷۰ نفر رسید. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های صمیمیت زناشویی تامپسون و والکر (۱۹۸۳) و پرسشنامه اعتیاد به فضای مجازی یانگ (۱۹۹۸) بود. داده های به دست آمده در دو سطح آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی(رگرسیون خطی) با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۴ تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که صمیمیت زناشویی توانستند ۱۶,۷ درصد اعتیاد به فضای مجازی را پیشبینی کنند. در نتیجه از یافته های پژوهش حاضر می توان استنباط کرد که صمیمیت زناشویی در پیشگیری از اعتیاد به فضای مجازی نقش مهمی را برعهده دارند.

Keywords:

اعتیاد به فضای مجازی , صمیمیت زناشویی , زنان متاهل