اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت نگر بر خودکارآمدی و سرسختی روانشناختی دانشجویان دختر

مقدمه و هدف: مداخلات مثبتنگر با تمرکز بر نقاط مثبت و توانمندیهای افراد، یکیاز انواع مداخلات نسبتا جدید در روانشناسی میباشند. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی مداخلهی مثبتنگر بر خودکارآمدی و سرسختی روانشناختی دانشجویان دختر انجام شده است. روش: در این پژوهش ۳۰ نفر از دانشجویان دختر، با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد قرار گرفتند. آموزشهای مثبت نگری در طی ۸ جلسه ۲ ساعته، به افراد گروه آزمایش ارائه شد و گروه شاهد در این مدت هیچ آموزشی را دریافت نکرد. خودکارآمدی و سرسختی روانشناختی شرکت کنندگان توسط پرسشنامه های خودکارآمدی عمومی شرر و سرسختی روانشناختی کوباسا قبل و بعد از مداخله اندازهگیری شد. یافته ها: برای تجزیه و تحلیل داده های آزمون از روش تحلیل واریانس چندمتغیری و تحلیل واریانس یک متغیره استفاده گردید. نتایج اندازه گیری های انجام شده نشان داد که آموزش روانشناسی مثبت نگر باعث افزایش خودکارآمدی و سرسختی روانشناختی (تعهد، کنترل و مبارزهجویی) گروه آزمایش در مقایسه با گروه شاهد شده است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده میتوان گفت مداخلات مثبت نگر میتواند خودکارآمدی و سرسختی روانشناختی را افزایش دهد. بنابراین میتوان آموزش روانشناسی مثبت نگر را برای کاهش مشکلات روانشناختی دانشجویان و همچنین افزایش بیشتر خودکارآمدی و سرسختی روانشناختی دانشجویان به کار برد.

Keywords:

روانشناسی مثبت نگر , خودکارآمدی , سرسختی روانشناختی.