مقایسه کارایی آسکوربیک اسید و آلفاتوکوفرول در ترکیب با پروتئین آب پنیر جهت افزایش پایداری اکسایشی میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei)
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 116
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IFST-18-1_010
تاریخ نمایه سازی: 24 خرداد 1401
Abstract:
هدف از مطالعه حاضر مقایسه کارایی آسکوربیک اسید و آلفاتوکوفرول در ترکیب با پروتئین آب پنیر جهت افزایش پایداری اکسایشی میگوی ذخیره شده در دمای یخچال است. به همین منظور نمونه های بافت میگو در قالب چهار تیمار شامل تیمار ۱ (شاهد)، ۲ (بافت میگو با پوشش پروتئین آب پنیر)، ۳ (بافت میگو با پوشش پروتئین آب پنیر و آسکوربیک اسید) و ۴ (بافت میگو با پوشش پروتئین آب پنیر و آلفاتوکوفرول) در دمای یخچال به مدت ۹ روز ذخیره شدند. به منظور بررسی شدت اکسایش و همچنین پایداری تیمارها در برابر فساد اکسیدایتو، شاخص های پراکسید، اسیدهای چرب آزاد، آنیسیدین و تیوباربیتوریک اسید تیمارها در روزهای صفر، ۳، ۶ و ۹ اندازه گیری شد. نتایج نشان داد پروتئین آب پنیر به تنهایی (تیمار ۲) به عنوان پوشش میگو می تواند تا حدی روند اکسیداسیون چربی های میگو را نسبت به شاهد کنترل کند. اما وقتی پروتئین آب پنیر با آسکوربیک اسید (تیمار ۳) و آلفاتوکوفرول (تیمار ۴) غنی شد، قدرت پوشش ها در برابر فساد اکسیداتیو به صورت معنی داری افزایش یافت (۰۵/۰p<). مطابق یافته ها، در طول دوره نگهداری کمترین میزان عدد پراکسید، اسیدهای چرب آزاد، اندیس آنیسیدین و تیوباربیتوریک اسید مربوط به تیمار ۳ بود (۰۵/۰p<). مقایسه پروفیل اسیدهای چرب میگوی تازه و پروفیل اسیدهای چرب تیمارها در روز نهم نشان داد که پوشش پروتئین آب پنیر حاوی آسکوربیک اسید (تیمار ۳) بیشترین نقش حفاظتی را از ساختار اسیدهای چرب داشته است. بنابر نتایج تحقیق حاضر می توان ادعا کرد که پوشش پروتئین آب پنیر- آسکوربیک اسید نسبت به پوشش پروتئین آب پنیر- آلفاتوکوفرول از کارائی بیشتری جهت افزایش پایداری اکسایشی میگو برخوردار است.
Keywords:
Authors
سهیل ریحانی پول
گروه آموزشی فراوری محصولات شیلاتی، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، ایران.
سکینه یگانه
گروه آموزشی شیلات، دانشکده علوم دامی و شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :