تاثیر معنای زندگی بر سازگاری مدرسه دانشآموزان با میانجیگری مقابله مسئله مدار و پذیرش خود

این پژوهش، تاثیر معنای زندگی را بر سازگاری مدرسه دانشآموزان با میانجیگری مقابله مسئله مدار و پذیرش خود ‎بررسی­می­کند. جهت دستیابی به این هدف، ازروش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی با رویکرد تحلیل مسیر استفاده­شده­است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشآموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر بابل در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ بودند که از میان آن ها با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشه ای ۲۰۸ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه معنای زندگی (استیگر و همکاران، ۲۰۰۶)، پرسشنامه سازگاری مدرسه (کیم، ۲۰۰۲)، پرسشنامه راهبرد مقابله ای (لازارروس و فولکمن، ۱۹۸۵) و پرسشنامه پذیرش خود (چمبرلین و هاگا،۲۰۰۱) استفاده شده­است. داده ها با آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر در نرمافزارهای SPSS و AMOS تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها نشان می­دهند که معنای زندگی رابطه مثبتی با مقابله مسئله مدار، پذیرش خود و سازگاری مدرسه دانش آموزان دارد. سازگاری مدرسه نیز با مقابله مسئله مدار و پذیرش خود رابطه مثبت دارد. معنای زندگی تاثیر مثبتی بر سازگاری مدرسه دارد و مقابله مسئله مدار نقش میانجی­گری معناداری در رابطه بین معنای زندگی و سازگاری با مدرسه دارد اما پذیرش خود نقش میانجی گری معناداری بین معنای زندگی و سازگاری مدرسه ندارد. در کل نتایج این پژوهش نشان می دهد که داشتن معنا و هدف در زندگی میتواند سازگاری مدرسه دانشآموزان را تضمین کند؛ همچنین سبک انتزاعی و درونی مانند پذیرش خود برای حل مسائل موثر نیست اما یک استراتژی رفتاری مستقیم مانند مقابله مسئلهمدار کارآمد میباشد.

Keywords:

معنای زندگی , سازگاری مدرسه , مقابله مسئله مدار , پذیرش خود