تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر شادکامی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول

آموزش مهارت های زندگی نقش اساسی را در بهداشت ایفا می کند و البته زمانی که در یک مقطع رشدی مناسب(نوجوانی)ارائه شود نقش برجسته تری خواهد داشت.عدم شادکامی ،اشتیاق انسان را برای انجام فعالیت ها و تعاملات اجتماعی پایین آورده و فرد را منزوی و گوشه گیر و در ادامه افسرده خواهد کرد.عدم شادکامی می تواندریشه در نداشتن یا ضعف مهارت اجتماعی و ارتباطی داشته باشد.هدف از اجرای این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر شادکامی دانش آموزان نوجوان شهر کرج می باشد.جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دبیرستانی پسر۱۳تا۱۵ ساله منطقه ۴ آموزش و پرورش شهر کرج بود و روش انجام این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آمزون با کنترل است.برای سنجش میزان شادکامی در این پژوهش ازپرسش نامه شادکامی آکسورد استفاده شده است.جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان نوجوان مقطع متوسطه اول شهر کرج است که از میان دبیرستان های این منطقه،یک دبیرستان پسرانه به طور تصادفی انتخاب شد و پس از آن از میان ۶۵ دانش آموزی که تمایل داشتند در کلاس های آموزشی مهارت های زندگی شرکت کنند ۴۰ نفر با توجه به گزینه های غربال گری به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شه و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل ،جایگزین شدند.ابتدا از هر گروه ،پیش آزمون به عمل آمد و پس از ۱۰ جلسه آموزش مهارت های زندگی به گروه آزمایش از هر دو گروه پس آزمون گرفته ش.سپس با استفاده از آزمون کوواریانس فرضیه های پژوهش مورد آزمون قرار گرفت و نتایج نشان داد که به کار گیری آموزش مهارت های زندگی بر افزایش میزان شادکامی موثر است

Keywords:

مهارت های زندگی , شادکامی , نوجوان