بررسی پتانسیل عملکرد ژنوتیپ های مختلف گلرنگ تحت رژیم های متفاوت آبیاری در کرمان

این آزمایش به منظور ارزیابی عملکرد 10 ژنوتیپ گلرنگ شامل کاشان، اصفهان 14، 138-7، اصفهان، اراک 2811، اصفهان 28، 191-22، گل سفید اصفهان، IL-111 و شیراز به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در 3 رژیم آبیاری شامل 80، 110 و 140 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان اجرا گردید. نتایج نشان داد دور آبیاری بر تعداد غوزه در بوته و عملکرد دانه در واحد سطح، در سطح 5% معنی دار بود. اثر دور آبیاری برتعداد دانه در غوزه و وزن صد دانه از نظر آماری معنی دار نبود. اختلاف معنی داری در بین ارقام در صفات تعداد دانه در غوزه، وزن صد دانه و عملکرد دانه در واحد سطح وجود دارد، در حالیکه ارقام اختلاف معنی داری از نظر تعداد غوزه ندارند، تیمار آبیاری 110 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A با 1539/6 کیلوگرم در هکتار عملکرد بیشتری نسبت تیمار 80 و 140 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A داشته است. و اثر متقابل دور آبیاری در رقم در هیچکدام از صفات مورد مطالعه معنی دار نبوده است. با توجه به عملکرد مطلوب رقم اصفهان کاشت این رقم همراه با عملکرد مطلوب باعث صرفه جویی در مصرف آب می شود و قابل توصیه به کشاورزان است.

Keywords:

گلرنگ , رژیم های آبیاری