پیش بینی منحنی مشخصه رطوبتی برای خاک های شور و شور- سدیمی

از آنجایی که مدیریت آب در خاک مانند برنامه ریزی آبیاری، تعیین دور آبیاری و در ادامه آن مسائل اقتصادی آب، تعیین الگوی کشت و تعیین نوع سیستمهای آبیاری، نیازمند تعیین ویژگی های هیدرولیکی خاک بوده و اندازه گیری مستقیم این ویژگی ها مستلزم صرف وقت و هزینه بسیاری می باشد، همواره تلاش محققین بر پایه پیش بینی ویژگی های دیربافت خاک بر اساس پارامتر های زودیافت بوده است. منحنی مشخصه رطوبتی خاک یکی از این ویژگی های خاک است که نه تنها تابعی از بافت و ساختمان و به طور کلی خصوصیات فیزیکی خاک بوده بلکه از خصوصیات شیمیایی همجون شوری و PH خاک نیز تأثیر می پذیرد. در این مطالعه 13 تابع انتقالی شامل سکستن و همکاران [1]، کمپل [2]، وریکن و همکاران [3]، راولز و براکنسیک [4]، وستن و همکاران [5]، دو مدل راجکای و همکاران [6]، چهار مدل قربانی دشتکی و همکاران [7]، مدل رزتا (Rosetta) و مدل زاخاریاس و ولوسک[8] برای 68 نمونه خاکی که مقدار شوری آنها بیش از 4 dS/M و در بیش از نیمی از آنها پارامتر ESP بیش از 15% بوده و در منطقه جنوب تا جنوب شرقی تهران جمع آوری شده بودند مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این راستا از پارامتر های زود یافت خاک همچون درصد ذرات رس، شن و سیلت، درصد مواد آلی، متوسط و انحراف معیار هندسی قطر ذرات استفاده شد تا بتوان کارایی توابع انتقالی مذکور را برای این قبیل خاک ها بررسی نمود. مقادیر محاسبه شده ضریب آکائیک (AIC) نشان داد که برای خاک های شور و شور- سدیمی مدل سکستن و همکاران و مدل کمپبل به ترتیب منحنی مشخص رطوبتی و کل آب قابل استفاده گیاه را بهتر از سایر مدل های ارائه شده پیش بینی می نمایند.

Keywords:

توابع انتقالی , خاک های شور- سدیمی , منحنی مشخصه رطوبتی خاک