مکانیابی پویا آمبولانس با درنظرگیری حجم کاری عادلانه و کاهش حسادت میان نقاط تقاضا

از اصلی ترین نگرانی های مکانیابی وسایل نقلیه اضطراری (همانند آمبولانس)، امکان فراهم آوری بیشترین پوشش ممکن برای تقاضا موجود در منطقه سرویس دهی است، چرا که حوادث و بیماری های غیرقابل پیش بینی می توانند باعث ایجاد زیان ها و مخاطرات بسیاری برای افراد و جامعه شوند. پس لزوم امکان امداد به حداکثر افراد ممکن و امداد سریع برای نجات جان آنان از ضرورت های این مبحث است. در این مقاله به بررسی بیشینه سازی پوشش تقاضا در کنار کمینه سازی زمان حمل ونقل موردنیاز برای این مهم با درنظرگیری کمینه سازی میزان نارضایتی متقاضیان امداد به دلیل عدم نزدیکی وسیله نقلیه اضطراری در مقایسه با سایر متقاضیان پرداخته شده است. در مسیر برنامه ریزی، به دلیل رسیدن به سقف زمانی مجاز کاری برای هر آمبولانس و پرسنل آن، ممکن است تعداد آمبولانس های موجود کمتر از میزان ناوگان اولیه شود که این مدل در جهت متعادل نمودن این مهم، گام برمی دارد. باتوجه به سه هدفه بودن مدل برنامه ریزی ریاضی خطی عدد صحیح، از روش وزنی چبیشف تکمیلی برای حل آن، استفاده شده است. به جهت نمایش کارایی و اعتبارسنجی مدل پیشنهادی، مطالعه موردی بر روی چهار منطقه تهران (شش، هفت، یازده و دوازده) صورت پذیرفته است. در انتها نیز با انجام تحلیل حساسیت بر روی پارامترهای مهم مدل، روند تغییرات مدل مورد آنالیز و بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

مکان یابی پویا آمبولانس , حسادت , پوشش دهی تقاضا , حجم کاری مجاز , روش وزنی چبیشف تکمیلی