نقش تعدیل گری کیفیت گزارشگری مالی بر ارتباط بین توانایی مدیریت و مدیریت سود واقعی

به علت قابلیت انعطاف پذیری ذاتی که در برخی از استانداردهای حسابداری وجود دارد، تفسیر و به کارگیری این رویه ها، در بسیاری از موارد تابع قضاوت و اعمال نظر مدیران است. این فرصت برای آن ها فراهم شده تا با استفاده از تکنیک های متنوع از جمله اقلام تعهدی حسابداری، سود گزارش شده را مدیریت نمایند. بنابراین سود حسابداری ممکن است عملکرد واقعی حسابداری شرکت را منعکس ننماید. از آنجایی که این رفتار مداخله گرایانه (مدیریت سود) ممکن است بر کیفیت اطلاعات افشا شده و مفید بودن آن ها برای تصمیمات سرمایه گذاری اثر داشته باشد، احتمال دارد اعتماد سرمایه گذاران به فرآیند گزارشگری مالی را تقلیل داده و گذشته از این ممکن است موجب تخصیص نادرست منابع کمیاب اقتصادی به سمت سرمایه گذاری ها با کارایی اندک گردد. با توجه به نقش مهم مدیران در موفقیت شرکت ها پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر کیفیت گزارشگری مالی بر ارتباط بین توانایی مدیریت و مدیریت سود واقعی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران به مطالعه بر روی ۹۰ شرکت طی دوره زمانی ۱۳۹۹-۱۳۹۴ پرداخته است. نتایج حاصل از فرضیه اول پژوهش نشان داد که بین توانایی مدیریت و مدیریت سود واقعی ارتباط منفی و معناداری وجود دارد و نتایج حاصل از فرضیه دوم پژوهش نشان داد که کیفیت گزارشگری مالی ارتباط بین توانایی مدیریت و مدیریت سود واقعی را تقویت می کند.

Keywords:

کیفیت گزارشگری مالی , توانایی مدیریت , مدیریت سود واقعی