بررسی اثر ایمنومتابولیت ایتاکونیک اسید بر بیان ژن های Sirtuin۱-۳ در حضور استرس اکسیداتیو ناشی از پروکسید هیدروژن در سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی موشی
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 202
متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NSCSST01_006
تاریخ نمایه سازی: 9 مرداد 1401
Abstract:
مقدمه و هدف : استفاده از سلول های بنیادین مشتق از بافت چربی (ATDMSCs) در شرایط آزمایشگاهی و یا جهت درمان برخی بیماری ها یا به منظور تعدیل سیستم ایمنی مورد توجه می باشد. جداسازی سلول های بنیادی از زادگاه سلولی اولیه و کشت در محیط های مصنوعی سبب مواجهه با استرس اکسیداتیو و کاهش توان تکثیر، تمایز و کارآیی درمانی سلول های بنیادی می شود. ژنهای SIRTUINS گروهی از آنزیمهای هیستون داستیلاز می باشند که نقش کلیدی در رشد و بقا سلولهای بنیادی ایفا می کنند. استفاده از ترکیبات محافظ استرس اکسیداتیو در روند تمایز و تکثیر سلول های بنیادی موضوع تحقیقات آینده می باشد. ایتاکونات یک ایمنومتابولیت ضد التهابی جدید می باشد که تاثیر آن بر بیان ژنهای SIRTUINS در سلول های بنیادی در برابر استرس اکسیداتیو ناشناخته است. مواد و روش ها : سلول های ADMSC از بافت چربی رات با استفاده از کلاژناز نوع I و پاساژهای متوالی جداسازی شدند. پس از تعیین فنوتیپ سلول های ADMSC، سلول ها به شش گروه شامل گروه کنترل، گروه استرس اکسیداتیو (مواجهه با غلظت ۲۰۰ میکرومولار H۲O۲ به مدت ۲ ساعت)، گروه های استرس اکسیداتیو تیمار شده با DMI (۲۲ ساعت تیمار با مواجهه با غلظت های ۶۰ و ۱۲۰ میکرومولار DMI و سپس مواجهه با غلظت ۲۰۰ میکرومولار H۲O۲ به مدت ۲ ساعت) و گروه های تیمار شده با DMI (تیمار با غلظت ۶۰ و ۱۲۰ میکرومولار DMI به مدت ۲۲ ساعت) تقسیم شدند. بیان ژنهای sirtuin۱-۳ با روش وسترن بلات بررسی گردیدند. نتایج : مواجهه سلولهای ATDMSc با استرس اکسیداتیو ناشی از تیمار با پروکسید هیدروژن منجر به افزایش بیان معنی دار ژنهای SIRT۱، SIRT۳ نسبت به گروه کنترل شد اما بر بیان ژن SIRT۲ تاثیر معنی داری نداشت. تیمار سلولهای در معرض استرس اکسیداتیو با ایتاکونات سبب افزایش معنادار بیان ژن های SIRT۱،SIRT۲وSIRT۳ شد.نتیجه گیری نهایی : با توجه به اثرات تحریکی ایتاکونات بر بیان ژنهای SIRTUINS در شرایط استرس اکسیداتیو و نقش مثبت این پروتئینها بر عملکرد سلولهای بنیادی، ممکن است بتوان از این ترکیب به منظور محافظت سلولهای بنیادی در شرایط استرس اکسیداتیو در محیط برون تنی استفاده نمود.
Keywords:
Authors
محمدرضا تابنده
گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
کیاوش شیخی
دانشجوی دکترای عمومی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران