اثربخشی آموزش درمان مبتنی بر مثبت اندیشی بر تنظیم شناختی هیجانات و افکار منفی تکرارشونده در دانشجویان
Publish place: The 8th National Conference on Modern Studies and Research in the field of Educational Sciences, Psychology and Counseling of Iran
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 329
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
PCCONF08_399
تاریخ نمایه سازی: 17 مرداد 1401
Abstract:
هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش درمان مبتنی بر مثبت اندیشی بر تنظیم شناختی هیجانات و افکار منفی تکرارشونده در دانشجویان موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی شاندیز شهر مشهد بود. روش: این پژوهش به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه آزمایش و کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان کارشناسی و کارشناس ارشد موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی شاندیز بود. روش نمونه گیری در پژوهش حاضر به صورت نمونه گیری در دسترس که ۳۰ دانشجو به عنوان گروه آزمایش و ۳۰ دانشجو به عنوان گروه کنترل انتخاب و گروه آزمایش در معرض آموزش مهارتهای مثبت اندیشی قرار گرفت. ابزارهای مورد استفاده پژوهش حاضر پرسشنامه تفکر ارجاعی اهرینگ و همکاران (۲۰۱۰) و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (۲۰۰۱) بود. هر یک از گروه ها دو بار مورد اندازه گیری قرار گرفتند. اندازه گیری اول با اجرای یک پیش آزمون و اندازه گیری دوم با اجرای یک پس آزمون انجام گرفت. گروه آزمایش در معرض متغیر مستقل (آموزش مهارتهای مثبت اندیشی) طی ۱۰ جلسه ۱ ساعته قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس برای تاثیر آموزش درمان مبتنی بر مثبت اندیشی بر تنظیم شناختی هیجانات و افکار منفی تکرار شونده در دانشجویان در گروه ها در مرحله پس آزمون و پس از کنترل اثر پیش آزمون نشان داد که تفاوت دو گروه در پسآزمون معنادار است. نتیجهگیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تاثیر آموزش مهارتهای مثبت اندیشی بر تنظیم شناختی هیجانات و افکار منفی تکرارشونده در دانشجویان موثر است.
Keywords:
Authors
محمد شمسیان
دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی، واحد بین المللی کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، جزیره کیش، ایران
کامران پورمحمدقوچانی
دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی، واحد بین المللی کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، جزیره کیش، ایران