مطالعه رابطه بین روش های مختلف آموزش زبان انگلیسی و انگیزش دانش آموزان متوسطه مناطق محروم استان همدان

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین روش های آموزش زبان انگلیسی ( الکترونیکی، راهبردهای شناختی، راهبردهای فراشناختی و سنتی) و انگیزش دانش آموزان سال اول متوسطه مناطق محروم استان همدان در یادگیری درس زبان انگلیسی بود که با روش نیمه آزمایشی و طرح مقایسه گروه های نابرابر انجام شد. جهت انجام پژوهش از منطقه آموزشی محروم (منطقه شیرین سو از توابع شهرستان کبوترآهنگ و روستای مهاجران از توابع شهرستان لالجین) ۸ کلاس درس از پایه اول متوسطه انتخاب شدند که ۴ کلاس از مدارس دخترانه و ۴ کلاس از مدارس پسرانه بود. تعداد دانش آموزان هشت کلاس در مرحله پیش آزمون ۱۱۶ نفر بود که در مرحله برگزاری پس آزمون با افت ۱۵ نفر تعداد دانش آموزان به ۱۰۱ نفر تقلیل پیدا کرد. یعنی به طور میانگین در هر کلاس ۱۲ یا ۱۳ دانش آموز قرار داشتند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه انگیزش یادگیری درس زبانانگلیسی درنیه و تاگوچی و مگید و پاپی ) ۲۰۰۹ ( بود. از هر گروه ابتدا پیش آزمون انگیزش به عمل آمد. پس از اجرای پیش آزمون، مداخله آموزشی طی هشت جلسه صورت گرفت و در نهایت پس آزمون انگیزش اجرا شد. نتایج تحلیل کوواریانس یک متغیره نشان داد چهار روش آموزش راهبردهای شناختی، راهبردهای فراشناختی، آموزش الکترونیکی و روش تدریس سنتی تاثیر متفاوتی بر انگیزش دانش آموزان دارند و با توجه به میانگین های اصلاح شده می توان گفت روش آموزش الکترونیکی و آموزش راهبردهای شناختی تاثیر بیشتری بر انگیزش دانش آموزان داشته اند. همچنین نتایج جانبی پژوهش نشان داد انگیزش دانش آموزان دختر و پسر به یک میزان می باشد و جنسیت دانش آموزان به عنوان یک متغیر تعدیل کننده نمی تواند بر رابطه بین روش های فوق و انگیزش دانش آموزان تاثیر بگذارد.

Keywords:

آموزش الکترونیکی , راهبردهای شناختی , راهبردهای فراشناختی , زبان انگلیسی , انگیزش