دیدمانی بر تنگناهای نظریه پردازی در تحقیقات جغرافیایی کشور

تمدن های بشری آن گاه بالیده اند و توانسته اند،کلیت نگاه انسانی را یاور باشند،که در جامعه،فضای نظریه پردازی و تکاپوهای اندیشه ورزانه وجود داشته است.در این راستا،جغرافیا دانش گرانمایه ای است که ریشه در اولین هسته های کانون بشری دارد که از ظهور علمی آن بیش از هزارسال می گذرد.تشکل علمی این رشته به جهد دانشمندان اسلامی ایرانی بسی مدیون است که در حوزه نظریه پردازی فعال بوده اند.اما مسئله این است که در سده های اخیر،در عمل، فرآیند نظریه پردازی در جغرافیا،دچار اختلال و به عبارتی دچار رکود شده است؛شاهد آنکه در این مدت شاهد نظریه هایی قابل توجه در عرصه علم جغرافیا نبوده ایم.لذا این پژوهش به سبب اهمیت موضوع، با روشی توصیفی-تحلیلی مبتنی بر تحلیل محتوای تحقیقات انجام یافته جغرافیایی در کشور به هدف دستیابی به دیدمانی بر تنگناهای نظریه پردازی در تحقیقات جغرافیایی کشور به تحقیق پرداخت.یافته های تحقیق در دو بخش اصول و چارچوبها و استخراج تنگناها انسجام یافت.در انتها نیز راهکارهایی پیشنهاد گردید.

Keywords:

نظریه , جغرافیا , تحقیقات